Άκουσα τα γέλια των παιδιών και ξεγελάστηκα.
Είδα το φως στα σπίτια της πόλης και πήρα θάρρος.
Τα παιδιά μεγάλωσαν και σταμάτησαν τα γέλια.
Τα φώτα έσβησαν και η πόλη βυθίστηκε στο σκοτάδι.
Η μοναξιά είναι αιώνια.
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα
Επικοινωνία με τον συγγραφέα
© 1998-2016: Κωνσταντίνος Ν. Ιωαννίδης