Τί του συνέβη


Θα τα μετανοιώσεις!
Του φώναξα.
Αγνόησε τις υποδείξεις
της κοινής λογικής
κι έτρεξε ξυπόλητος προς τον αγρό
με τα αδίστακτα λουλούδια.
Αγέρωχος
Χωρίς να δίνει σημασία
σ’ εμάς που του φωνάζαμε σπαρακτικά.

Την άλλη μέρα τον βρήκαν 
παγωμένο
με το περήφανο χαμόγελο,
του πρόσκαιρα νεκρού στα χείλη του. 

Όλοι τον εγκατέλειψαν
Αλλά μόνος δεν έμεινε
ούτε για μια στιγμή.

Δεν πέθανε.
Απλώς,
έσβησε η ανάσα του.
 

Η μοναξιά είναι αιώνια Ι | Αναμονή | Αυτός ο πόνος | Αυτό που μ' ενοχλεί | Αντί χαιρετισμού... | Ανύπαρκτος | Η μοναξιά είναι αιώνια ΙΙ
Αποχαιρετισμός | Η επόμενη σελίδα | Δεν είναι αλήθεια | Μετέωρος | Η παρέλαση των ζωντανών-νεκρών
Αέναες αναζητήσεις | Το τέλος της ημέρας | Τελικά, εγώ... | Μαχητής χωρίς μάχη | Φύγε | Ευτυχώς (!)... όπως πρώτα
'Αθελα | Εκεί | Νωχελικό σοκ | Μέρα μεσημέρι: η άλλη όψη του μεσονυκτίου
Στην αρένα | Ανάλαβε
Ο θάνατος του Δεσμώτη
Μη με φοβάσαι εσύ, εγώ σε φοβάμαι, αμαζόνα
Από στιγμή σε στιγμή
Η τιμή του πολεμιστή | Δικαστήριο | Συνθήματα της Σκοτεινής πλευράς
Επανέρχεται καθαρός στην κοινωνία... ε και λοιπόν; | Χαμένες Φωνές
Ανέγγιχτο
Α
Εφιάλτης κι εφιάλτης | Στέκομαι ευθυτενής
Πρόβλημα
Ζωή;
Ένα οποιοδήποτε φεγγάρι, όχι γεμάτο
Δεν πρόλαβα να σε προειδοποιήσω
Τί του συνέβη | Πού να το φανταστώ;