Και μετά, τι;

Οι μεταφυσικές μου αγωνίες για το μεγάλο θέμα "μετά, τί;", βρίσκονται σε ύφεση το τελευταίο διάστημα...
Έχει άραγε ατονίσει το ενδιαφέρον μου...
...μήπως πλησίασα περισσότερο απ' ότι μπορούσα το Φως και, επειδή δεν άντεξα την λάμψη, έκανα μεταβολή τρομαγμένος ψιθυρίζοντας "δε θέλω να γνωρίζω περισσότερα"...
...ή μήπως πάλι συνειδητοποίησα τη ματαιότητα της φθοράς μιας αναζήτησης στο τέλος της οποίας, κατά βάθος, δε θέλω να φτάσω γιατί τότε αυτόματα σταματάει το νόημα της "ζωής εδώ";
Τελικά δεν μπορώ να δώσω μια εξήγηση γι αυτή μου τη σιωπή, την απομάκρυνση από αυτό το ιερό καθήκον... γιατί, ασφαλώς, καθήκον του ανθρώπου είναι να αναζητά απαντήσεις ώστε να χρησιμοποιήσει τους καρπούς της γνώσης του για ένα καλύτερο "τώρα" για τον ίδιο του τον εαυτό, όλους όσοι συνυπάρχουν στον κόσμο του αλλά και αυτούς που θα κληρονομήσουν τα αποτελέσματα των αναζητήσεών του, όσο ασήμαντα κι αν φαίνονται.
Ίσως η σιωπή να οφείλεται στο γεγονός ότι εισπράττω σιωπή από την άλλη πλευρά αυτόν τον καιρό...

Για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις: έχω προ-πολλού ξεπεράσει την περίοδο που ανέμενα εναγωνίως Φωνές από Ψηλά και μετέτρεπα με τη φαντασία μου -εκβιαστικά- κάθε θρόισμα δέντρου σε αόρατο κάλεσμα. Όχι γιατί δεν έχω πλέον ανάγκη αυτές τις Φωνές και τα καλέσματα. Κάθε άλλο, σήμερα τα χρειάζομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αλλά, αυτό που εισπράττεται σαν σιωπή από άλλη πλευρά, είναι στην πραγματικότητα δική μας αδυναμία να ακούσουμε, να δούμε αυτά που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάνω, κάτω και μέσα μας από την αρχή του Κόσμου.
Μέχρι τη στιγμή που θα είμαι έτοιμος να κάνω το θαρραλέο βήμα, θα συνεχίσω να ζω αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα στους δύο κόσμους και να αντιμετωπίζω το τεράστιο θέμα του "μετά τί;" με ελαφρύ σαρκασμό και μια διάθεση να αγγίξω επιφανειακά τις σταγόνες από ένα κυματάκι του Ωκεανού. Ίσως αργότερα να μετα-νοήσω γι αυτήν την επιλογή και τον χρόνο που πάει χαμένος...

Και μετά, τι;

Το χρονικό μιας άτυχης επανάθεσης

- Έχεις αγωνία για τη νέα σου επανάθεση *;

- Τί σημασία έχει αν έχω αγωνία; Μήπως μπορώ να την μεταβάλλω αν δεν μου αρέσει;

- Μεμψιμοιρείς και υπερβάλλεις, όπως πάντα!

- Ενώ εσύ που είσαι ιδιαίτερα ευνοημένος από τις τελευταίες επαναθέσεις δεν έχεις κανένα λόγο να είσαι μεμψίμοιρος! Την τελευταία φορά η σειρά μας επανατέθηκε στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης. Όλοι μας βρεθήκαμε ανάμεσα στο οργισμένο πλήθος που εξεγέρθηκε για να δώσει τέλος σε μια κατάφωρη αδικία. Η αδικία τελείωσε με θεαματικό τρόπο (ασφαλώς θυμάσαι τις γκιλοτίνες!), αλλά εμείς μείναμε το αξιοθρήνητο βρώμικο πλήθος που πεινούσε... εσύ βέβαια, πέρασες μια άνετη ζωή στην αυλή του Λουδοβίκου. Κι εκείνη τη μέρα (21 Ιανουαρίου του 1793 ήταν, θυμάμαι) που εκτελέστηκε ο Λουδοβίκος, εσύ βρέθηκες στη πρώτη σειρά αυτών που ζητούσαν το κεφάλι του βασιλιά! Πώς τα κατάφερες, δεν ξέρω, ξέρω μόνο ότι ολοκλήρωσες εκείνο το πέρασμά σου σε βαθιά γεράματα και μάλιστα μέσα στα πλούτη!

- Αυτό είναι αλήθεια, όταν όμως βρέθηκα σε εκείνο το περιβάλλον, δεν ήξερα καθόλου τί με περίμενε. Χρειάστηκε να δημιουργήσω το μέλλον μου, όπως κι όλοι μας... μην ξεχνάς ότι αφού οριστούν οι συντεταγμένες της επανάθεσης, σβύνονται όλες οι αρχικές γενικές πληροφορίες από τη συνείδησή μας και η νέα μας ζωή ξεκινάει από μηδενική βάση, χωρίς κανείς μας να έχει κάποια προηγούμενη πληροφόρηση όταν βρεθεί "εκεί".

- Όταν όμως ολοκληρώνουμε τον κύκλο μας και επανερχόμαστε στην Κοιτίδα, μπορούμε να εξετάσουμε το αρχείο των επαναθέσεων του καθενός, να συγκρίνουμε και και να κρίνουμε αν υπάρχει δικαιοσύνη.

- Γίνεσαι άδικος για το Σύστημα και, τελικά, εσύ ο ίδιος προκαλείς την ατυχία με την αρνητική σου ενέργεια. Μπορεί να μη γνωρίζουμε πώς λειτουργεί ο Κανόνας της επανάθεσης, είμαι όμως σίγουρος ότι το σύστημα αντιδρά αρνητικά στις μουρμούρες και την μεμψιμοιρία. Αυτό θα το ξανασυζητήσουμε όταν θα βρεθούμε πάλι στην Κοιτίδα. Να, έρχονται οι επαναθέσεις... Μμμμμμ, θα είμαι εταίρα στην Αρχαία Ελλάδα... ενδιαφέρον! Βλέπεις πόσο θετικά το αντιμετωπίζω; Αντί να με ενοχλεί το γεγονός ότι θα είμαι έρμαιο στις ορέξεις των ανδρών, εστιάζω την προσοχή μου στις θετικές πλευρές της εμπειρίας που με περιμένει: λοιπόν, μπορεί να μην είμαι νόμιμη σύζυγος ενός Αθηναίου πολίτη, αλλά τουλάχιστον δε θα είμαι παλλακίδα ή δούλα **... πάλι καλά, λοιπόν. Ανυπομονώ για τη νέα μου επανάθεση! Εσύ ενημερώθηκες για τη δική σου; Θα σου δώσω μια συμβουλή βασισμένος στην εμπειρία πολλών αιώνων: ακόμα κι αν είναι αλήθεια ότι είχες κάποιες ατυχίες στις επαναθέσεις σου, έχεις την τάση να μη μελετάς τις συντεταγμένες τους, με αποτέλεσμα να απογοητεύεσαι εύκολα. Και να ξέρεις, ακόμα κι αν η νέα μας ζωή ξεκινάει από μηδενική βάση, η αρνητική αύρα μεταφέρεται στη νέα ζωή και την επηρεάζει. Γι αυτό το λόγο, σου προτείνω να μελετάς τις συντεταγμένες.

- Σε αυτό έχεις δίκιο. Είναι αλήθεια ότι δεν τους δίνω ιδιαίτερη προσοχή, αλλά μάλλον η επιπολαιότητα ήταν ίδιο του χαρακτήρα μου από την αρχή και όπως πολύ καλά γνωρίζεις, αυτά δεν αλλάζουν! Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Νις, στη Γιουγκοσλαβία, σε μια περιοχή που τότε λεγόταν Ευρώπη, Ιανουάριος του 1999 -σχετική πρόσφατη επανάθεση!- έχει και μια σειρά άλλα στοιχεία, που μου φαίνεται περιττό να εξετάσω. Κάτι για πλούσιο ουρανό *** λέει, αλλά...τί σημασία έχουν αυτά τώρα, αφού ούτως ή άλλως θα σβηστούν από τη μνήμη μου που πριν την επανάθεση....

(*) Επανάθεση = επιλογή+ανάθεση

(**) ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Οι Αθηναίες, δηλαδή οι γυναίκες που ήταν σύζυγοι ή κόρες Αθηναίου πολίτη. Ήταν αρκετά δύσκολο να αποκτήσει την ανεξαρτησία τους και παρέμεναν πάντοτε υπό την κηδεμονία του πατέρα τους ή του νόμιμου κηδεμόνα τους, του "κυρίου" τους όπως λεγόταν. Ο ρόλος τους ως νομίμων συζύγων Αθηναίου πολίτη περιοριζόταν στην γέννηση και σωστή ανατροφή των παιδιών για την συνέχιση της οικογένειας και στην διαχείριση (αλλά όχι οικονομική) του οίκου τους.
Οι "παλλακίδες" που ήταν φτωχές ελεύθερες Αθηναίες ή δούλες που συνδεόταν ερωτικά με τον σύζυγο της Αθηναίας αλλά δεν είχαν καμιά νομική κατοχύρωση από τον σύντροφο της Αθηναίας.
Οι δούλες (κυρίως αιχμάλωτες πολέμου) που είχαν μόνο οικιακές δραστηριότητες και χρησιμοποιούνταν ως υπηρέτριες ή ως εργάτριες, παράγοντας κάποια προϊόντα που θα μπορούσαν να πουληθούν στην αγορά. Δεν μπορούσαν να παντρευτούν χωρίς την άδεια του αφέντη τους, που τις είχε αγοράσει και στον οποίο ανήκαν εξολοκλήρου. Αυτός είχε την δυνατότητα να τις πάρει ένα για ένα βράδυ στο κρεβάτι του ή να τις παραχωρήσει στους φίλους του μιας και δεν είχαν καμιά μορφή ελευθερίας αφού νοικιάζονταν, πουλιόνταν, αγοράζονταν σύμφωνα με τις καταστάσεις. Αλλά μπορούσαν όμως να ελευθερωθούν μόνο με την εύνοια του ιδιοκτήτη τους.
Οι "εταίρες", δηλαδή γυναίκες μέτοικοι που εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, χωρίς δική τους οικογένεια. Για να επιβιώσουν έπρεπε να αποκτήσουν χρήματα και ο μόνος τρόπος ήταν να χρησιμοποιήσουν το μόνο πράγμα που διέθεταν, το σώμα τους. Ορισμένες από αυτές απέκτησαν αρκετά χρήματα και αυτό τους έδωσε το προνόμιο να συμμετέχουν στα συμπόσια κρατώντας συντροφιά στους ισχυρούς άνδρες της εποχής και αυτές ουσιαστικά ήταν οι μόνες ελεύθερες γυναίκες στην Κλασικής Αθήνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η σχέση της περίφημης "εταίρας" Ασπασίας με τον Περικλή που την είχε ερωτευθεί τόσο που χώρισε την νόμιμη σύζυγο του και απέκτησε μαζί της ένα παιδί.

(***) Την Τρίτη 24/3/1999 στις 8:00 μ.μ. άρχισαν οι βομβαρδισμοί από αεροπλάνα του ΝΑΤΟ εναντίον σερβικών στόχων στο Κοσσυφοπέδιο και στη Σερβία. Στις 4/1/2001 αποκαλύπτεται ότι οι βόμβες των συμμαχικών αεροσκαφών περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο.

Άλλα κείμενα που μετα-λαμπαδεύουν την μετα-φυσική μου αγωνία

    Διάλογοι μέσα στο χρόνο
  • Οι διάλογοι αφορούν σε συζητήσεις που ίσως δεν έγιναν ποτέ αλλά κι αν έγιναν, ποτέ δε θα το μάθουμε σε αυτήν τη ζωή, ανάμεσα σε ανθρώπους που ο άνεμος του χρόνου φύσηξε σε διαφορετικές κατευθύνσεις γι αυτούς...

  
^   

Επιστροφή στην κεντρική σελίδα

Επικοινωνία με τον συγγραφέα

© 1998-2016: Κωνσταντίνος Ν. Ιωαννίδης