Σε παρακολουθώ, να ξέρεις...

- Τη σκρόφα, κοίταξέ την πώς πλησιάζει το σώμα της πάνω του! Το βλέπεις; Δεν είναι ιδέα μου, έτσι; Σε λίγο τα σώματά τους θα ακουμπάνε!

- Μη χαλάς το κέφι σου, εσύ ούτως ή άλλως δε μπορείς να κάνεις κάτι τώρα, έτσι δεν είναι; Γιατί λοιπόν να χολοσκάς;

To πάρκο είχε σχεδόν αδειάσει. Οι συνταξιούχοι, οι συνήθεις επισκέπτες του, είχαν αποσυρθεί μετά από μια μέρα χωρίς εκπλήξεις, προκειμένου να αναπαυτούν για την επόμενη μέρα, μια ακόμα μέρα ίδια ακριβώς με όλες τις προηγούμενες. Σ' αυτήν την φάση της ζωής, η επανάληψη δεν κουράζει τους ανθρώπους αυτής της κατηγορίας... μάλλον επιβεβαιώνει πανηγυρικά ότι η ζωή υπερισχύει ακόμα του θανάτου -κι αυτό, φαίνεται να τους αρκεί!

- Ξέρεις τί με ενοχλεί πιο πολύ απ' όλα; Που αυτή κάνει το πρώτο βήμα κι αυτός της κάνει τον δύσκολο!

- Πιο πολύ απ' όλα σ' ενοχλεί που κάθεσαι και τους κοιτάζεις και δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Αλλά τί να γίνει; Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, δεν αλλάζουν.

Οι τελευταίοι επισκέπτες ετοιμάζονταν να φύγουν. Το ζευγάρι κοιτάχτηκε τρυφερά στα μάτια. Η γυναίκα του κράτησε τρυφερά το χέρι, σα να ήθελε να τον φυλακίσει για πάντα κοντά της.

Οι πάπιες έκαναν τις τελευταίες βουτιές στη λιμνούλα και ετοιμάζονταν κι αυτές για τον νυχτερινό ύπνο. Όλα τα ζωντανά του Θεού έχουν ανάγκη την ξεκούραση, εξάλλου. Βγαίνοντας από το νερό, τίναζαν τα φτερά τους και μετά κατευθύνονταν προς το κατάλυμά τους.

Δύο από τις πάπιες όμως, είχαν ξεχαστεί στο νερό, κολυμπώντας νευρικά(;) μπροστά από το ζευγάρι που ετοιμαζόταν για την τελική αποχώρηση από το πάρκο.

- Γιατί θυμάμαι τί μου έλεγε! Όλες αυτές οι υποσχέσεις για αιώνια αγάπη... «Θάμαι πάντα κοντά σου, αγάπη μου!» της έλεγα κι αυτή με κοίταζε δακρυσμένη και μου έλεγε «θα σε βλέπω!». Ε τώρα λοιπόν, που εγώ τήρησα την υπόσχεσή μου και είμαι κοντά της! Κι αυτή τί κάνει, μου λες;

- Κι αυτή τηρεί την δική της υπόσχεση... σε βλέπει, να κοίταξέ την, έχει το βλέμμα της στραμμένο πάνω σου!

Κοίταξε προς τη μεριά της γυναίκας. Πραγματικά, είχε το βλέμμα της πάνω του και τον κοίταζε με ένα αφηρημένο ύφος, σα να προσπαθούσε να θυμηθεί κάτι...

- Τί να σκέφτονται άραγε οι πάπιες, έχεις αναρωτηθεί ποτέ σου; Είπε η γυναίκα γελώντας και έπιασε τον άντρα από το μπράτσο τρυφερά.

Πολλές φορές με βασάνιζαν οι σκέψεις αν με παρακολουθούν τα αγαπημένα μου πρόσωπα που έχουν φύγει από τον δικό μας κόσμο. Πολλές άλλες, έπιασα τον εαυτό μου να περιμένει με αγωνία ένα σημάδι, ένα οποιοδήποτε σημάδι ότι το αγαπημένο μου πρόσωπο με παρακολουθεί και προσπαθεί να μου το δείξει. Και εκβιαστικά, προσπαθούσα να αποδώσω κάθε θρόισμα στα δέντρα, κάθε φύλλο που παρασυρόταν από τον αέρα σε προσπάθεια επικοινωνίας.

Αλλά δεν χρειάζομαι πλέον κάτι τέτοιο, εξ ού και αντιμετωπίζω σ' αυτό το κείμενο ένα τόσο σοβαρό θέμα με χιουμοριστική διάθεση.

Οι άνθρωποί μας είναι εκεί και μας παρακολουθούν, όταν τους έχουμε στην καρδιά μας, χωρίς να χρειάζεται να μας αποδείξουν την παρουσία τους!

^