27 Ιουνίου

Εισαγωγή
Στιγμές στο χρόνο
27 Ιουνίου
Στιγμές... χαμένες για πάντα
Αντίο Ροκιά
Συντρίμμια
Μια χαμένη ευκαιρία
Η 'Αρια Φυλή 3018 μ.Χ
Διάλογοι με τη σκιά
Η σελίδα του Θέμη στο 'Ιντερνετ

'Αφησέ τον λίγο σε ησυχία, θα τον κατσιάσεις. Δεν τον χορταίνεις σήμερα, μου φαίνεται.

Κοίταξε το γιο του στα μάτια. Δυο μεγάλα, γαλάζια εκφραστικά μάτια που τον κοίταζαν με απορία.

Το βλέμμα του τριγύρισε στο σαλόνι: τόσο οικείο, τόσο ζεστό.

Τα κεριά που τρεμόσβηναν πάνω στη μεγάλη τούρτα στο τραπέζι του θύμισαν τα γενέθλιά του. Γινόταν 37 χρονών. Για πότε γνώρισε τη Ντόρα, τη γυναίκα του, για πότε παντρεύτηκαν, για πότε το «εγώ» έγινε «εμείς». Κι ο Νίκος, ο γιος του, ένα παιδί που λες και περίμενε σε όλη του τη ζωή να έρθει.

Μελαγχόλησες τη μέρα των γενεθλίων σου, δεν το πιστεύω. Βρε 37 χρονών γίνεσαι, δε γίνεσαι 107, πώς κάνεις έτσι; του είπε η Ντόρα και του χάιδεψε τα μαλλιά.

Έσβησε τα κεριά και αγκάλιασε την οικογένειά του σφιχτά. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα.

Νίκο, ο μπαμπάς σήμερα είναι πολύ συναισθηματικός, αλλά τι να κάνουμε; Εμείς τον αγαπάμε πολύ, έτσι δεν είναι;

Τριγύρω του πρόσωπα αγαπημένα: Η Ντόρα, ο Νίκος, η μάνα του, η αδελφή του, ο αδελφός του με την αρραβωνιαστικιά του, η πεθερά του. Όλοι χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι. Είναι στιγμές μικρές που τις φυλακίζεις για πάντα στην καρδιά σου χωρίς να καταλαβαίνεις πόσο μοναδικές είναι.

Προχώρησε στο δωμάτιό του. Όλα στη θέση τους. Το computer, τα βιβλία. Ένοιωσε μια ανησυχία και κινήθηκε βιαστικά προς τα συρτάρια με τα CDs. Ευτυχώς, όλα ήταν στη θέση τους. Ακόμα και η συλλογή με τα CDs και τους δίσκους του McCartney. Όλα ήταν εκεί, τακτοποιημένα.

Πάνω στη βιβλιοθήκη είδε μια πλαστική σακούλα με βιβλία. Την άνοιξε. Η σακούλα ήταν γεμάτη με αντίτυπα από το βιβλίο του, τα «Οκτώ σημάδια ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι». Έβγαλε ένα και το άνοιξε: «Θέλεις να μιλήσεις με τον πατέρα σου;» ήταν ο τίτλος της ιστορίας. Χαμογέλασε και έσφιξε το βιβλίο στην αγκαλιά του. Μετά άρχισε να διαβάζει την ιστορία με προσοχή.

Νίκο, να ένας συγγραφέας που συγκινείται όταν διαβάζει το δικό του βιβλίο.

Γύρισε πίσω του και είδε τη Ντόρα με το Νίκο που τον κοίταζαν και χαμογελούσαν. Τι όμορφη οικογένεια…και ήταν δική του.

Έλα μέσα αγάπη μου, έχουμε καλεσμένους και εσύ τους παράτησες για να διαβάσεις το βιβλίο σου;

Υπέροχο βράδυ, γεμάτο μικρές απολαύσεις. Τις γεύτηκε σα να ήταν η πρώτη φορά. Κάθε τόσο το βλέμμα του έπεφτε στη Ντόρα που τον κοιτούσε απορημένη: γιατί τόση συγκίνηση βρε παιδί μου;

Τους φίλησε όλους έναν-έναν. Ήταν πολύ όμορφη αυτή η αίσθηση της οικογένειας. Το άρωμα.

Μια έντονη λάμψη τον τύφλωσε.

Τέλος χρόνου, παρακαλώ συντομεύετε!

Μια ματιά ακόμα, μια ματιά!

Τέλος χρόνου…επαναφορά σε 3, 2, 1!

Η αιώνια ειρηνική σιωπή. Και γύρω, ένα γλυκό, αμυδρό φως που τρεμοσβήνει.

Ποτέ δε βαριέμαι τις επιστροφές στη ζωή για 3 ώρες. Και πάντα διαλέγω την ίδια μέρα: 27 Ιουνίου 1999, τα 37ά γενέθλιά μου, που είμαστε όλοι καθισμένοι στο σαλόνι και σβήνω τα κεριά.

Σε 100 χρόνια πάλι, θα τα ξανασβήσω αγκαλιά με το Νίκο και τη Ντόρα.

Κριτικές

Από την παρουσίαση του βιβλίου στον κινηματογράφο "'Αστρον"