Εδώ, σήμερα...

Υπάρχουν στιγμές (δυστυχώς όλο και περισσότερες) που αισθάνεσαι την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον κοντινό σου κι όλο το αναβάλεις. Ίσως δεν είσαι σίγουρος γι αυτό που θέλεις να κάνεις, ίσως φοβάσαι την αντίδραση του άλλου, ίσως πιστεύεις ότι έχεις όλον τον χρόνο του κόσμου για να το κάνεις αργότερα. Κι αυτό το «αργότερα» δεν έρχεται ποτέ γιατί ο άλλος πεθαίνει κι εσύ μένεις παντοτινά με την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Κι όσο περνάει ο καιρός, αναζητάς εναλλακτικές, συμβιβαστικές, ακραίες μερικές φορές, λύσεις για να μεταφέρεις το μήνυμα στον τελικό προορισμό. Κι όμως, θα μπορούσες να το έχεις κάνει αυτό τόσο εύκολα τότε...

Για τα λόγια που ήθελε να πει «τον φίλο του John άλλά ποτέ δεν το έκανε» μας μίλησε ο Paul McCarntney, προλογίζοντας το τραγούδι του "Here Today" στην πρόσφατη συναυλία του -Παρασκευή 18 Απριλίου 2003- στο Earls Court στο Λονδίνο. Με φωνή τρεμάμενη από συγκίνηση, ίσως με τύψεις που άφησε τρίτους ανθρώπους και καταστάσεις να μπουν ανάμεσά τους και να διαλύσουν το -κατά τεκμήριο- καλύτερο συνθετικό δίδυμο του 20ου αιώνα, αφιέρωσε την μπαλάντα στον χαμένο φίλο του.

Είχαν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που είχα δει συναυλία του Paul, κατά σύμπτωση, στον ίδιο ακριβώς χώρο (η παρουσίαση του συμφωνικού του έργου το 1997 από την Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου μπορεί να ήταν μια υπέροχη εμπειρία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ροκ συναυλία!)

Σ' αυτά τα δέκα χρόνια άλλαξαν τόσα πολλά... στη ζωή και των δυο μας! Αλλά για όλους όσοι βρέθηκαν σε αυτήν τη συναυλία, αυτή η μοναδική βραδιά (ο Paul έπαιξε και 20 κομμάτια του από τα χρόνια των Beatles...), δεν επρόκειτο απλά για μια επαφή με έναν τόσο μακρινό άνθρωπο που βρίσκεται τόσο κοντά μας για περισσότερα από 30 χρόνια (για άλλους, μεγαλύτερους, ίσως και 40) αλλά για μια ρυθμική επιβεβαίωση ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί!

Έφυγα από τη συναυλία με μια γλυκειά αίσθηση. Όσο περνάει ο καιρός, αρχίζω να σκέφτομαι σε ποιους δεν έχω πει ακόμα αυτά που θα ήθελα και προλαβαίνω να το κάνω... αφού εγώ δε μπορώ να συνθέσω όμορφες μπαλάντες σαν τον Paul που να φτάνουν μέχρι τον ουρανό, μήπως πρέπει να αρχίσω να τους μιλάω... εδώ, σήμερα;

Λονδίνο, 18 Απριλίου 2003

<    >    ^