To 14o Στοιχείο.

- Τί είναι αυτά που κάνεις, παιδί μου, αντί να είσαι έξω με τους φίλους και να τα πίνετε, κάθεσαι μέσα στο σπίτι όλη την ώρα και μελετάς... τί μελετάς, τόσες ώρες, δε μπορώ να καταλάβω.
- Μαθηματικά, πατέρα.
- Καλά είναι τα μαθήματα, δε λέω...
- Μαθηματικά, όχι μαθήματα!
- Όπως θέλεις πέστο, δεν με ενδιαφέρει. Για μένα, είναι το ίδιο. Αλλά είμαι πατέρας σου και ανησυχώ για σένα, αγόρι μου. Εγώ στην ηλικία σου δεν άφηνα ούτε θηλυκή γάτα σε ησυχία. 'Ασε δηλαδή που τελικά δε μου βγήκε σε κακό που δεν το παράκανα με τα γράμματα... Εσύ είσαι όλη τη μέρα με ένα βιβλίο στο χέρι. Κι έρχεται και το βράδυ και σκέφτομαι, τώρα ο γιος μου θα βγει και θα στενάξουν οι γυναίκες και τα ποτά. Κι έρχομαι σπίτι και τί να δω; Σε βρισκω μπροστά σ' ενα κομπιούτερ, ιντερνέτ και τέτοια. Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά.
- Πώς να τα καταλάβεις πατέρα, ποτέ δεν με άφησες ποτέ να σου εξηγήσω.
- Τί να μου εξηγήσεις, ρε Περικλή; Εσύ να εξηγήσεις σ' εμένα που έχω φάει τη ζωή με το κουτάλι; Να εξηγήσεις αν θέλεις στους φίλους σου από το ιντερνέτ, αυτοί θα σε καταλάβουν. Εγώ πάντως δε σε καταλαβαίνω.

Μια μαύρη σκέψη τρύπωσε στο μυαλό του Μάνου για πρώτη φορά. Πώς δεν το είχε σκεφτεί τόσο καιρό; Ρε μπας και ο γιος του ήταν...

- Μην ανησυχείς, πατέρα, δεν...
- Όχι, εγώ είμαι πολύ ανοιχτόμυαλος, αν υπάρχει κάτι, θέλω να μου το πεις αμέσως... και θα σου ανοίξω το κεφάλι επίσης αμέσως, μουρμούρισε, καθώς έβγαινε από το δωμάτιο του Περικλή.

Ώρα είναι μου βγει κουνιστός, σκέφτηκε. Αυτό δα έλειπε. Ο γιος του Μάνου, κουνιστός. Πώς θα αντίκριζε τον κόσμο μετά απ' αυτό; Τί θα έλεγε στους φίλους του;

Αλλά αυτό παιδί ήταν προβληματικό, έτσι το αντιμετώπιζε ο Μάνος. Όλη την ώρα μ' ένα βιβλίο στο χέρι ήταν. Όχι όλη, για την ακρίβεια μόνο τη μισή. Την άλλη μισή, την πέρναγε στο ιντερνέτ, άλλη κατάρα αυτή. Κι όλα αυτά επειδή ορισμένοι επιτήδειοι έχουν πείσει τα παιδιά ότι έχει μέλλον αυτό το πράγμα και θα τους βοηθήσει στην καριέρα τους. Αποβλάκωση είναι, ο Μάνος ήταν σίγουρος γι αυτό, σε κλείνει σε τέσσερις τοίχους, σε απομονώνει. Και χάνεις και τη γλύκα της γυναίκας. Είχε πάει άραγε ο γιος του ποτέ με γυναίκα για να νιώσει τη γλύκα; Πολύ αμφέβαλε ο Μάνος γι αυτό. Κι ήταν κι ο άλλος ο φόβος που του έσκιζε τα σωθικά: ο γιος του να του βγει αδελφή.

Και να πεις ότι στο ιντερνέτ πήγαινε σ' αυτά τα πονηρά τα «σάτς» (Σ.Σ. αναφέρεται στα sites), κάπως έτσι τα λέγανε κι έκανε διαδικτυακό σεξ, αυτό θα το δεχόταν ο Μάνος, ήταν πολύ προοδευτικός άνθρωπος, έτσι αισθανόταν. Αλλά δυστυχώς, ούτε σε τέτοια σάτς πήγαινε το παιδί του. Ένα βράδυ τον παραφύλαγε και περίμενε την ώρα που θα σηκωνόταν από το κομπιούτερ για να πάει στην τουαλέτα. Όταν έγινε αυτό, ο Μάνος πετάχτηκε και πήγε να διαπιστώσει τι έβλεπε ο γιος του στο κομπιούτερ. Αν είναι δυνατόν, δεν ήταν γυμνές γυναίκες, κάτι παράξενα σχήματα ήταν, γεωμετρίες και τα λοιπά.

Πόσες ελπίδες είχε γι αυτό το παιδί! Πόσες θυσίες είχε κάνει, πόσα φροντιστήρια είχε πληρώσει ακόμα κι αν δεν πίστευε ότι τα γράμματα θα τον βοηθούσαν. Έλεγε μέσα του, να μπει στο πανεπιστήμιο το παιδί, να είναι πετυχημένο. Αυτό εξάλλου θα τον βοηθούσε να βρει γυναίκες, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι γυναίκες της σημερινής εποχής θέλουν τους άντρες μορφωμένους.

Ε λοιπόν, μπήκε το παιδί στο Πολυτεχνείο -από τους πρώτους μάλιστα- αλλά δεν άλλαξε μυαλά. Πάλι μ' ένα βιβλίο τριγυρνούσε, πάλι έχανε την ώρα του μπροστά στο χαζοκούτι (έτσι αποκαλούσε την οθόνη του κομπιούτερ του για να τον πικάρει), πάλι δεν τον είχε δει ποτέ με γυναίκα.

Και να πεις ότι ο Περικλής ήταν άσχημος; Κάθε άλλο, μια χαρά παιδί ήταν, ψηλό, χωρίς ίχνος ξίγκι πάνω του. Θα μπορούσε να έχει όποια γυναίκα ήθελε.

Αλλά τί κρίμα, να χάνει τον χρόνο του στα βιβλία και τα κομπιούτερ.

Μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο Μάνος έπινε. Όλη η γειτονιά το ήξερε, γύριζε τα βράδια σε κακό χάλι, δεν έβλεπε μπροστά του. Ξεσπούσε, πού αλλού, στον Περικλή. Μπορεί ο γιος του να μην τον είχε ανάγκη, κέρδιζε αρκετά χρήματα από την δουλειά του σε μια εταιρεία οργάνωσης και εφαρμογής μηχανογραφικών προγραμμάτων, αλλά σαν πατέρας όφειλε να τον παρακολουθεί και να μην τον αφήνει να χάνει τη ζωή του πίσω από ένα βιβλίο ή μια οθόνη.

Ο Περικλής έμεινε καρφωμένος στην οθόνη του. Μόλις είχε λάβει ένα πολύ παράξενο email. Ο υπολογιστής του τα είχε χάσει και στην οθόνη του εμφανίζονταν παράξενα γεωμετρικά σχήματα που εναλλάσσονταν σε ξέφρενο ρυθμό.

«Και οι υπολογιστές τρελαίνονται» σκέφτηκε ο Περικλής. Είχε μεγάλη εμπειρία σ' αυτά τα θέματα, αλλά τέτοιο πράγμα δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του.

Προσπάθησε να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη: ο υπολογιστής του είχε λάβει ένα παράξενο μήνυμα από έναν άγνωστο προορισμό. Ο αποστολέας του μηνύματος αρνιόταν πεισματικά να αποκαλυφθεί! Τα περιεχόμενα αυτού του μηνύματος είχαν τρελάνει φαίνεται το μηχάνημα που, σα ζαλισμένο, κατέβαζε στην οθόνη παράξενα γεωμετρικά σχήματα.

Σα να έγραφε ένας τρελός καθηγητής γεωμετρίας στον πίνακα της τάξης, τύπους, σχήματα. Μετά να τάσβηνε και να τα ξανάγραφε. Και πάλι από την αρχή, χωρίς να σταματά ούτε για μια στιγμή.

Ο Περικλής κοίταζε την οθόνη του άφωνος. Κάποιος είχε πάρει τον έλεγχο του μηχανήματός του και προσπαθούσε να του στείλει ένα μήνυμα σε μια γλώσσα που δεν του ήταν τελείως άγνωστη, αλλά πάντως ήταν πολύ προχωρημένη για το δικό του επίπεδο.

- Περικλή, πάλι σ' αυτό το κωλομηχάνημα είσαι;

Ο πατέρας του είχε διάθεση για καυγά, το κατάλαβε αμέσως. Μάλλον είχε πιει κιόλας, η μυρωδιά από το αλκοόλ έμπαινε στο δωμάτιό του από τις χαραμάδες.

- Κάτι βλέπω, τελειώνω.
- Να σταματήσεις τώρα, έχω να σου μιλήσω, μ' ακούς; Είμαι ο πατέρας σου και θέλω να σου μιλήσω!
- Δε μπορώ να σταματήσω τώρα, άφησέ με, πήγαινε να κοιμηθείς και τα λέμε αύριο.

Ο χορός των τρελών γεωμετρικών σχημάτων είχε φουντώσει στην οθόνη του. Ο ρυθμός εμφάνισής τους είχε μεγαλώσει, η ανάπτυξή τους γινόταν όλο και πιο πολύπλοκη.

Ο Περικλής αισθάνθηκε ένα δέος. Μπροστά στα μάτια του εξελισσόταν μια υπέροχη μεταφορά επιστημονικής γνώσης. Κάποιος -ή κάτι- τον είχε επιλέξει σαν δέκτη αυτών των πολύτιμων πληροφοριών.

Γιατί ο άγνωστος αποστολέας είχα επιλέξει αυτόν; Κοίταξε τον υπολογιστή του: πάντα θεωρούσε ότι το μηχάνημά του ήταν ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στην αγορά και ήταν πολύ περήφανος γι αυτό. Εκείνη τη μέρα όμως, ο υπολογιστής του ήταν έτοιμος να παραδώσει το πνεύμα του... ο μυστηριώδης αποστολέας τον είχε εξαντλήσει με το μέγεθος -άραγε, μόνο με αυτό;- των στοιχείων που του έστελνε.

- Θα βγεις τελικά έξω από το δωμάτιό σου ή θα με αναγκάσεις να σπάσω την πόρτα και να μπω εγώ μέσα;

Ο πατέρας του! Τόση ώρα τον είχε ξεχάσει έξω από την πόρτα του, να ορύεται και να του ζητά να την ανοίξει.

Ξανακοίταξε την οθόνη. Η λήψη του μηνύματος είχε ολοκληρωθεί. Την ώρα που ήταν έτοιμος να σηκωθεί και να ανοίξει στον πατέρα του, το βλέμμα του έπεσε σε μια γωνία της οθόνης του, όπου ένα μικρό μήνυμα -μόνο δυό λέξεις- είχε στριμωχτεί:

"Χαίρε! Ευκλείδης"!

Ο μυαλό του έκανε μια αστραπιαία σύνθεση των στοιχείων που είχαν εμφανιστεί στην οθόνη του τις τελευταίες δύο ώρες.

Το 14ο στοιχείο του Ευκλείδη(*), αυτό ήταν! Είχε στον υπολογιστή του το 14ο στοιχείο του μεγαλύτερου Έλληνα μαθηματικού και γεωμέτρη. Με κάποιον τρόπο που ξεπερνούσε τις ανθρώπινες γνώσεις, ο Ευκλείδης είχε καταφέρει να κερδίσει τη μάχη με τον χρόνο και να επικοινωνήσει μαζί του για να συμπληρώσει το έργο του. Βρισκόταν μπροστά σε μια από τις σημαντικές στιγμές της ανθρωπότητας, ήταν ο Διαλεγμένος του Ευκλείδη!

Εκείνη την ώρα η πόρτα που τόση ώρα κλωτσούσε ο πατέρας του υποχώρησε από την πίεση. Σαν πληγωμένος ταύρος, ο μεθυσμένος άντρας μπήκε στο δωμάτιο και κοίταξε με μάτια που έλαμπαν προς την μεριά του υπολογιστή του Περικλή. Χωρίς να κοιτάξει προς το γιο του, πλησίασε το μηχάνημα με άγριες διαθέσεις.

- Όχι, πατέρα, περίμενε. Μην το κάνεις αυτό, θα σου εξηγήσω! Μηηηηηηηηηηηηηη!

Ο Μάνος απώθησε τον γιο του και έπιασε τον υπολογιστή στα χέρια του που έτρεμαν από το ποτό. Ξήλωσε τα καλώδια και προχώρησε προς το ανοιχτό παράθυρο.

Η ικετευτική κραυγή του Μάνου έσκισε τον αέρα και ταξίδεψε στον χωρόχρονο.

Ουαί ο τλήμων!
(Αλοίμονο, ο δυστυχής)

Ο ηλικιωμένος άνδρας έπιασε το μέτωπό του και σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό. Η μοναδική ευκαιρία είχε χαθεί...

(*) Λίγα λόγια για τον Ευκλείδη

Ο Ευκλείδης (330-250 π.Χ.) έγραψε τα "Στοιχεία" (Σ.Σ. δεκατρία, στον αριθμό) ένα βιβλίο σταθμό στην Ιστορία των μαθηματικών. Χρησιμοποιήθηκε για πολλούς αιώνες ως βασικό κείμενο διδασκαλίας της Γεωμετρίας και ως προς τον αριθμό των εκδόσεων υπολείπεται μόνο της Αγίας Γραφής. Ο Ευκλείδης πίστευε ότι στην γεωμετρία αν τεθούν μερικές βασικές αρχές και όροι και επιλεγεί ένα σταθερό σύνολο προτάσεων, τότε η αλήθεια κάθε πρότασης προκύπτει από αυτές και προηγούμενες προτάσεις με λογικές διαδικασίες και συλλογισμούς. Έτσι ο Ευκλείδης καθόρισε αρχικά τις βασικές Γεωμετρικές αρχές. Συγκέντρωσε όλα τα γνωστά έργα των παλαιότερων μαθηματικών, ταξινόμησε την ύλη, τη βελτίωσε, τη συμπλήρωσε, την ανέπτυξε και την τοποθέτησε σε μια ιεραρχημένη σειρά. Στην αρχή καθόρισε τις βασικές γεωμετρικές έννοιες και στη συνέχεια διατύπωσε προτάσεις που μπορούν να γίνουν αμέσως παραδεκτές. Προσπάθησε οι πρώτες αυτές προτάσεις να είναι όσο το δυνατό λιγότερες αλλά αρκετές για να οικοδομηθεί με τη βοήθειά τους ολόκληρο το γεωμετρικό οικοδόμημα.

^