Κι εγώ, τί να πω εγώ; (επίλογος)

Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να μπορούσε ενδεχομένως να αποτελεί ένα θεατρικό έργο «εκτός τόπου και χρόνου», το σκηνικό εξάλλου του παλατιού της παλαιάς πόλης στη Βουδαπέστη μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί με οποιοδήποτε άλλο σκηνικό και στα λόγια των πρωταγωνιστών δεν υπάρχουν αναφορές που να δίνουν πιεστικά κάποιο στίγμα χρόνου.

Δοκίμασα αυτόν τον τρόπο γραφής και στον Υπόγειο, μπορεί να είναι κάπως περιοριστικό -ίσως και αγχωτικό- το να δημοσιεύεται ένα έργο κεφάλαιο-κεφάλαιο (και δη, μόλις ολοκληρωθεί η συγγραφή του!) χωρίς να δίνει τη δυνατότητα για αλλαγές και δεύτερες σκέψεις αλλά από την άλλη μεριά, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσει ο γράφων την ίδια στιγμή με όλους τους άλλους αναγνώστες, τα όσα κρύβονται κάτω από τις λέξεις.

Κ.Ν.Ι.

1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12  

^