Κι εγώ, τί να πω εγώ; (μέρος 11ο)

Λίγο πριν πέσει η αυλαία του αυτοσχέδιου κινηματογράφου στην παλαιά πόλη της Βουδαπέστης, ο σκηνοθέτης πρόβαλε κάποιες τελευταίες σκηνές. Οι επιλογές που είχε κάνει ήταν άριστες, πραγματικά είχε ανατρέξει σε στιγμές που ίσως αν δεν είχε γίνει αυτή η προβολή, θα έμεναν για πάντα παραγνωρισμένες από το κοινό... τον Αλέξανδρο, εν προκειμένω! Ο Παύλος βρισκόταν στο κρεσέντο του λόγου του και μόλις είχε χωρίσει τον κόσμο σε δύο ομάδες ανθρώπων: σε αυτούς που έχουν ανακαλύψει το νόημα της ζωής και σε αυτούς που δεν έχουν «πάρει οσμή» από το νόημά της και έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε αόρατες, εξωγενείς δυνάμεις που θα τους δώσουν την λύτρωση.

Θυμήθηκε αυτό το σημείο των λόγων του Παύλου, του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση τότε. Όλοι οι άνθρωποι ανήκουν, είχε πει, σε μια από τις δύο κατηγορίες, απλώς αρκετοί από αυτούς που ανήκουν στην δεύτερη επειδή δεν μπορούν να εξηγήσουν το λόγο της αγωνίας που τους κατατρώγει την ψυχή, την αποδίδουν σε κάθε λογής αιτίες, σοβαρές όπως η υγεία, λιγότερο σοβαρές όπως η επαγγελματική καριέρα ή και εντελώς επιφανειακές όπως τα διλήμματα στην επιλογή του μέρους των διακοπών.

- Φοβάμαι ότι ανήκω στο ανώτερο άκρο αυτής της δεύτερης κατηγορίας, σκέφτηκε ο Αλέξανδρος. Απλώς εγώ έχω καταλάβει ότι μου λείπει κάτι πολύ σημαντικό για να προχωρήσω στη ζωή μου.. δεν ξέρω όμως τί ακριβώς είναι αυτό το κάτι ... Σαν ασθενής που καταλαβαίνει ότι είναι άρρωστος, αλλά δεν γνωρίζει τί πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί. Αναρωτιέμαι, μήπως σε μια τέτοια περίπτωση είναι καλύτερη η μη συνειδητοποίηση της έλλειψης, η μακαριότητα, η επιδερμική τοποθέτηση απέναντι στη ζωή;

- Λοιπόν, δεν θα μας πεις πώς ήταν η Βουδαπέστη; Όλοι είπαμε τις εντυπώσεις μας από τα τελευταία ταξίδια μας και μόνο εσύ έμεινες... Άσε που παραλίγο να σε ξεχάσουμε, τι παραλίγο, δηλαδή, σε είχαμε ξεχάσει! Mην παριστάνεις τον σκεφτικό, εκτός βέβαια αν έχεις κάτι να κρύψεις... Δυό μέρες πήγες και ποιος ξέρει τί πρόλαβες να κάνεις!

Οι συνάδελφοι από το γραφείο είχαν διάθεση για παιχνίδια. Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και με το βήμα του ανθρώπου που ο προβολέας παρακολουθεί τις κινήσεις του, προχώρησε προς την κεντρική θέση στο τραπέζι συμβουλίων και έβγαλε ένα τσαλακωμένο χαρτί από την τσέπη του:

- Κι εγώ, τί να πω εγώ; Είδα μια ταινία σε μια υπαίθρια γιγαντοοθόνη στην παλαιά πόλη: μια παρέα -άβρεχτων από ζωή- φοιτητών ξεκινάει μια συζήτηση για τα όνειρα, τις ελπίδες και τις προβλέψεις του καθενός τους για το μέλλον και καταλήγουν ότι τόσα χρόνια που έκαναν στενή παρέα, κορόιδευαν ο ένας τον άλλον.. και τους εαυτούς τους, φυσικά. Κι όλοι, εκτός από έναν, ζούσαν σε ένα κόσμο που βρισκόταν στη επιφάνεια και δεν είχε σχέση με την αληθινή ζωή.

- Πόσο ματαιόδοξος ήσουν πάντα! Θα μας πεις ασφαλώς ότι αυτός ο ένας που έπιασε το νόημα της ζωής σου θύμισε τον εαυτό σου, του είπε με ειρωνία ένας συνάδελφός του.

- Αυτός που είχε καταλάβει τί συμβαίνει, πέθανε. Και μη νομίζετε ότι κατάλαβε επειδή είχε το Τρίτο Μάτι, από ανάγκη το έκανε, τον είχαν σπρώξει οι άλλοι φοιτητές σε ένα τέτοιο σημείο που το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να φιλοσοφήσει την ζωή του! Πριν πεθάνει όμως, είπε τις λέξεις κλειδιά -να, εγώ τις έχω μάθει απέξω κι ας είναι στα Ουγγρικά!- που θα αποτελεί πλέον την φιλοσοφία της ζωής μου: «Κέρτζουκ νε λέπιεν α τετόρε, μερτ μπελεπότυαν α Ντουνάβα». Σε ελεύθερη μετάφραση, αν δεν είστε έτοιμοι να κολυμπήσετε στα βαθιά νερά στη ζωή σας, μην κάνετε το λάθος να μπείτε μέσα στον Δούναβη... καλύτερα να μείνετε με ασφάλεια έξω, παρά να διακινδυνεύσετε να μπείτε στη βάρκα. Με άλλα λόγια, ο καθένας μας μπορεί να αντέξει ένα συγκεκριμένο μέγεθος αλήθειας, καλόν είναι επομένως να μην αναζητάει περισσότερη αλήθεια από όση μπορεί να αντέξει...

- Ενδιαφέρον αυτό που λες για την αλήθεια της ζωής, παρατήρησε ο ίδιος είρων συνάδελφός του. Αναρωτιέμαι, ισχύει άραγε το ίδιο και για την πείνα κι εγώ γνωρίζω καλά τα όριά μου στην πείνα και δεν μπορώ να αντέξω άλλο! Άσε δηλαδή που με αυτά που ακούμε, θα μας κοπεί η όρεξη. Ποιος θα έρθει μαζί μου για φαγητό;

Πριν προλάβει να αρθρώσει κουβέντα ο Αλέξανδρος, η αίθουσα συμβουλίων είχε ερημώσει....

1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12  

^