Η τηλεόραση της ψυχής μου

(η) ουσ. (Κ τηλεόρασις, -εως) η μεταβίβαση, σε μακρινές αποστάσεις, εικόνων ή σκηνών με ηλεκτρικά μέσα | ειδική συσκευή, δέκτης όπου προβάλλονται οι μεταβιβαζόμενες εικόνες | η υπηρεσία των τηλεοπτικών προγραμμάτων | πρόγραμμα τηλεοράσεως

Η τηλεόραση δεν είναι (μόνο...!) ένα χαζό κουτί που απομονώνει έναν άνθρωπο από τους άλλους δημότες του κόσμου με τη δημιουργία προσωρινών (αλλά, συνήθως, απόλυτα ελεγχόμενων) συναισθηματικών εκρήξεων, που κατά έναν παράξενο τρόπο αντί να δραστηριοποιούν τις συνειδήσεις, μάλλον τις αποκοιμίζουν. Τηλεόραση είναι (έτσι λένε τα λεξικά που κάτι ξέρουν!) η μεταβίβαση, σε μακρινές αποστάσεις, εικόνων ή σκηνών με ηλεκτρικά μέσα.

Και τώρα, όλα τα συστατικά του ορισμού της «τηλεόρασης» μπαίνουν σε ένα μεγάλο δοχείο και με τη βοήθεια ενός ειδικού αναδευτήρος που ανατρέπει τους παραδοσιακούς ορισμούς των λέξεων και απελευθερώνει τις ψυχές, επανορίζεται αυτή η έννοια.

Αν...

• δεχτούμε ότι ο όρος «μεταβίβαση» θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται σε νοητική μεταφορά νοημάτων, ιδεών και συναισθημάτων
• προσεγγίσουμε την έννοια «μακρινές αποστάσεις» απελευθερωμένη από χιλιομετρικές ενδείξεις και απεγκλωβισμένη από τον μετρούμενο χρόνο στις συμφωνηθείσες και κοινώς αποδεκτές μονάδες
• θεωρήσουμε ότι οι εικόνες και οι σκηνές που προβάλλονται δεν είναι εξωγενείς (κάθε άλλο!) αλλά αντίθετα προβάλλουν στιγμές που αφορούν τον (και εξαρτώνται από τον) τηλεθεατή από μια διαρκώς ανανεούμενη παγκόσμια βιβλιοθήκη στιγμών που έζησε (και ίσως δεν θυμάται), άλλες που εύχεται να είχε ζήσει κι ορισμένες άλλες που αποδιώχνει από το μυαλό του με τρόμο (και λαγνεία συγχρόνως...)
• κατατάξουμε στα «ηλεκτρικά μέσα» τα ιδιαίτερα εξελιγμένα –τεχνολογικά- συστήματα λειτουργίας του ανθρωπίνου οργανισμού
• συνειδητοποιήσουμε ότι «τηλεόραση» δεν είναι μόνο η διαδικασία αποστολής εικόνων και σκηνών αλλά και ο ίδιος ο δέκτης, άρα σε τελική ανάλυση έχουμε να κάνουμε με μια εσωτερική ανακύκλωση που χρησιμοποιεί εξωτερικά κυκλώματα επικοινωνίας: με αυτήν την παραδοχή, ο αποδέκτης των εικόνων/μηνυμάτων/στιγμών/οδηγιών (;) είναι ο ίδιος που στέλνει όλο αυτό το υλικό που προβάλλεται στην οθόνη του υποσυνείδητου.

Τότε...

• Έχω τη δυνατότητα να έχω διαρκώς αναμμένη μπροστά στα μάτια μου μια διαφορετική, ουσιαστική τηλεόραση, την τηλεόραση της ψυχής μου. Κι από τα προγράμματά της, από αυτά που στέλνει ο διευθυντής προγράμματος (εγώ!) στον δέκτη που παρακολουθεί (εμένα!), μπορώ να επιλέγω αυτά που κάθε στιγμή προκρίνω με βάση τη διάθεση που έχω ή αυτήν που θέλω να δημιουργήσω.
• Μια οθόνη αυτής της τηλεόρασης έχω τώρα μπροστά μου. Και πίσω από τις πολλαπλές εικόνες κάθε προβολής κρύβεται ένα μήνυμα που απελευθερώνω προς τον εαυτό μου...

Τόσο απλά!

[0]   [1]   [2]   [3]   [4]   [5]  

^