Η τηλεόραση της ψυχής μου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 4: Πολύ ωραίο, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς σημαίνει

Ένας φίλος μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν πρέπει να παίρνω της μετρητοίς ό,τι μου λέει, ακόμα κι αν ακούγεται πολύ σοβαρό, ακόμα κι αν αυτός ο ίδιος θεωρείται πως έχει φτάσει σε ένα πολύ υψηλό σκαλί (πολιτικής) καταξίωσης.

«Μπορούμε να συζητάμε και να απολαμβάνουμε την κουβέντα μας» μου είπε, «αλλά μην περιμένεις να γνωρίζω τί ακριβώς σου έχω πει, ακόμα κι αν το είπα λίγο πριν».

Εντάξει, σοφέ μου φίλε, κατάλαβα και, απ' ότι βλέπω, υπάρχουν και δικοί μου φίλοι που, κατά την διάρκεια της συζήτησής μου μαζί τους, θα ήταν διατεθειμένοι να «κάνουν τα στραβά μάτια» σε μικροανακολουθίες ή νοητικά κενά αέρος.

Έτσι είναι και αυτό το πρόγραμμα που παρακολουθώ με ενδιαφέρον στην τηλεόραση της ψυχής μου: μου αρέσει, μου προσφέρει πολλά χάρις στις εικόνες που κόβουν την ανάσα και τους υπέροχους ήχους από νερά που κυλάνε γάργαρα, σύμβολο της απόλυτης ελευθερίας...

Ή μήπως σύμβολο της αέναης κίνησης των πραγμάτων, της κοινωνίας, του κόσμου; Ή πάλι μια ευγενική προειδοποίηση πως ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει; Μήπως ότι μερικές φορές (πάντα, ίσως;) είναι καλύτερο να απολαμβάνεις μια όμορφη στιγμή που ίσως δεν ξαναεμφανιστεί, αντί να προσπαθείς να την αναλύσεις ώστε –τί ματαιοδοξία!- να μπορείς να την επαναλαμβάνεις όποτε εσύ επιλέγεις; Όχι, τίποτα από τα προηγούμενα, η εικόνα σε αυτό το πρόγραμμα θέλει να δείξει ότι όλα, όλοι είμαστε μέρη ενός συνόλου που, αν το αφήσουμε απείραχτο θα λειτουργήσει αρμονικά και θα διεγείρει τις αισθήσεις μας! Τώρα που ανέφερα τη λέξη «αισθήσεις», μήπως τελικά είναι κάτι πολύ πιο απλό, μια ωραία «παγίδα» που θα αιχμαλωτίσει την προσοχή μιας γυναίκας και θα την απελευθερώσει για εξελίξεις που, πιθανότατα, θα έχουν σχέση με νερά που ρέουν...

Γι αυτό πάντα έλεγα ότι, όσοι έχουν καλπάζουσα εικοπλασία του περίγυρου δε μπορούν να απολαύσουν σαν άνθρωποι ένα ωραίο πρόγραμμα στην τηλεόραση της ψυχής τους!

Θ' αλλάξω κανάλι!

[0]   [1]   [2]   [3]   [4]   [5]  

^