Συγγνώμη, αλλά δε σε βλέπω πουθενά!

Περί ψηφιακής σαμανικής...

- Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας, αφού δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Θα την γνωρίσεις, θα μιλήσεις μαζί της κι άν δεν σου αρέσει, λες μια ευγενική καληνύχτα και «μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε»!

- Μα δε με ενδιαφέρει ούτε καν να μπω στην διαδικασία να την γνωρίσω. Θα είναι σα να νομιμοποιώ τις high-tech καφετζούδες.

- Δε νομίζω ότι είναι αυτός ο λόγος, γλυκέ μου. Μάλλον τα λόγια των φωτισμένων φίλων σου στο Όρος σε κάνουν αρνητικό σε μια τέτοια επαφή.

- Ακόμα κι έτσι, σε βεβαιώνω ότι έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω από το να χάσω δύο ώρες με αυτήν την μυστήρια την Πακιστανο-ισπανίδα...

- Αμερικανο-ινδή είναι η Daria!

- Ό,τι και να είναι, εμένα δεν με ενδιαφέρει να την γνωρίσω.

- Και, δηλαδή, θα με αφήσεις να πάω μόνη μου;

- Καλά, θα δούμε, άφησέ το τώρα αυτό το θέμα. Μέχρι το απόγευμα έχουμε χρόνο.

- Δηλαδή θα έρθεις; Γι αυτό σ' αγαπάω!

Η Λώρα τον αγκάλιασε τρυφερά, επισφραγίζοντας με αυτόν τον τρόπο την συμφωνία του (;) να έρθει μαζί της για να γνωρίσει την Daria.

Ποια ήταν η Daria όμως;

Μια κοπέλα με πολύπλευρες πολιτισμικές ρίζες, συμφοιτήτρια στην Αμερική μιας παιδικής φίλης της Λώρας που είχε έρθει στην Ελλάδα παρέα με το σατανικό ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό της. To εφιαλτικό αυτό μηχάνημα, ενώ εξωτερικά έμοιαζε με ένα απλό φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή, χάρις στο ιδιαίτερο λογισμικό (εγκατεστημένο από μακρινούς μύστεις άγνωστων τελετουργικών) που είχε κυριεύσει τα κυκλώματά του, είχε αποκτήσει υπερφυσικές ιδιότητες: με την εμπνευσμένη χρήση του από την Daria, μπορούσε -έτσι τουλάχιστον άφηναν να διαρεύσει οι κύκλοι της Αμερικανο-ινδής σαμάνου^*- , αν βέβαια το είχαν τροφοδοτήσει με απόλυτη ακρίβεια με τα απαραίτητα απόκρυφα προσωπικά στοιχεία του επισκέπτη της Daria, να τον πληροφορήσει αυτό που ποτέ, πουθενά, κανείς - μέχρι σήμερα!- δεν θα μπορούσε να του αποκαλύψει: το μέλλον!

Ο Νώντας έγειρε στον καναπέ για έναν τελευταίο ύπνο μέχρι το απόγευμα («στιγμιαία ανάπαυση χωρίς ενοχές», την αποκαλούσε ο ίδιος) μουρμουρίζοντας ότι «αυτά παθαίνουν όσοι ακούνε τις γυναίκες» με την ελπίδα να έχει υποχωρήσει μέχρι το απόγευμα η έμμονη ιδέα τως Λώρα να επισκεφτούν το σπίτι που η Daria χρησιμοποιούσε για να δέχεται - αντί αμοιβής, φυσικά!-  κάποιους λίγους (;), αυστηρά επιλεγμένους (;), φίλους (;) κατά τη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα.

- Ξύπνα, υπναρά! Θα μας περιμένουν οι άνθρωποι.

Άνοιξε απρόθυμα τα μάτια του και, όταν αντίκρισε την Λώρα να τον κοιτάζει με μια πιεστική τρυφερότητα, τα ξανάκλεισε αμέσως.

- Μη μου κάνεις τον κοιμισμένο... μου υποσχέθηκες ότι θα έρθεις μαζί μου στην Daria, το ξέχασες;

Η προσπάθειά του ήταν καλή, αλλά είχε πέσει στο κενό. Έπρεπε να συνοδεύσει τη Λώρα, η όλη υπόθεση όμως του δημιουργούσε μια αδιόρατη ανησυχία.

- Έλα, ετοιμάσου. Όπως είπαμε, αν την γνωρίσεις και δεν σου αρέσει, δε θα συναντηθείς μαζί της. Θα με περιμένεις και, όταν τελειώσουμε, θα πάμε στο αγαπημένο σου μεξικάνικο εστιατόριο για μαργαρίτες, εντάξει;

Τώρα, μάλιστα, το πράγμα γινόταν πιο ενδιαφέρον.

Η ανησυχία του είχε πλέον υποχωρήσει. Στο κάτω-κάτω κανείς λογικός, μορφωμένος άνθρωπος δεν τα πίστευε αυτά αλλά, σε τελική ανάλυση αφού ένοιωθε τόσο σίγουρος ότι επρόκειτο για ανοησίες, δεν είχε λόγο να φέρεται σα φοβισμένη παρθενόπη που ετοιμάζεται για ένα τυφλό ραντεβού.

- Εντάξει, πάμε αλλά, όπως είπαμε: θα σε περιμένω απέξω και μόλις τελειώσετε, θα φύγουμε με ελαφρά πηδηματάκια από το σπίτι της φιλενάδας σου για να πνίξουμε τον καϋμό μας σε εκχυλίσματα λουλουδιών του αγρού... μαργαρίτες!

Ο Νώντας μπήκε στο σαλόνι που χρησιμοποιούνταν σαν προθάλαμος για τον χώρο της τελετής με ένα έντονο ύφος δυσφορίας στο πρόσωπό του. Για όσους τον γνώριζαν έστω και λίγο, αυτό το ύφος δεν θα μπορούσε να σημαίνει τίποτα διαφορετικό από το «δε μας φτάνει που τόσο συνάλλαγμα χάνεται για να σπουδάσουν τα παιδιά μας στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, είναι ανάγκη να πηγαίνουμε στις ξενόφερτες χαρτορίχτρες που αντί για τις παραδοσιακές - δοκιμασμένες!- τράπουλες χρησιμοποιούν τα δαιμονικά κομπιούτερς;»...

Έριξε κλεφτές ματιές δίπλα του για να επιβεβαιώσει την αίσθηση που είχε ότι θα συναντούσε σε αυτόν το χώρο «χαμένους» που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.

Κι όμως, δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Τον περιέβαλαν άνθρωποι που λίγο- πολύ του έμοιαζαν. Κοπέλες που θα μπορούσαν να είναι δικές του συνοδοί κι ένας ακόμη άνδρας που σχεδόν είχε αναρτήσει ένα πόστερ πάνω από το κεφάλι του με την εμφαντική λεζάντα «Τυχαία βρίσκομαι εδώ, πιστέψτε με!».

ΤΕΛΟΣ Α' ΜΕΡΟΥΣ

[μέρος Α'] [μέρος Β'] [μέρος Γ'] [μέρος Δ']

* (ο,η) κ. σαμάνος (ο) ουσ. μάγος-ιερέας, πολλών λαών της Ασίας, που έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με τον κόσμο των πνευμάτων

^