Συγγνώμη, αλλά δε σε βλέπω πουθενά!

Περί ψηφιακής σαμανικής...

B' ΜΕΡΟΣ

Ο Νώντας παρακολουθούσε την ιεροτελεστία με ένα ύφος αποστασιοποίησης που ενίοτε άγγιζε τα όρια της παντελούς απαξίωσης, έκρυβε όμως ένα ενδιαφέρον που ολοένα μεγάλωνε. Ώρες-ώρες άνοιγε διάπλατα τα μάτια του προσπαθώντας να καταλάβει τι έκρυβε το βλέμμα του «επισκέπτη» της Daria που μόλις είχε βγει από την αίθουσα.

Σε κάποια κοπέλα διέκρινε (έτσι νόμιζε!) ελπίδα ενώ σε μια άλλη αισιοδοξία. Η αμηχανία ήταν διάχυτη στο ύφος όλων, αφού ήταν σαφές ότι δεν είχαν καταφέρει να αντιληφθούν το σύνολο των μηνυμάτων που είχαν λάβει. Φαίνεται πάντως ότι ο καθένας επέλεγε από το σύνολο των αποκαλύψεων της Daria τα πιο βολικά και αυτά μόνο κρατούσε εκείνη την στιγμή: οι ελπίδες του μάλλον είχαν ευοδοθεί, ή τουλάχιστον αυτό θα γινόταν σε εύθετο χρόνο σύμφωνα με τα όσα είχε αντιληφθεί από την «παρουσίαση» της Daria. Όσο για κάποιες στενάχωρες λεπτομέρειες, αυτές θα μπορούσαν κάλλιστα να αποδοθούν σε παρεξήγηση... η Daria εξάλλου δε μιλούσε ελληνικά και, για όσους δε μπορούσαν να συνεννοηθούν μαζί της καλά σε Αγγλική γλώσσα, υπήρχε πάντα η ευεργετική μετάφραση της φίλης της Λώρας. Τι σόι οικοδέσποινα θα ήταν, εξάλλου, αν δεν μετέφραζε όλα τα ασαφή σημεία υπέρ του επισκέπτη;

- Δεν το πιστεύω, έχεις αγωνία!

Η Λώρα είχε σφικτά δεμένα τα χέρια της και περίμενε με αγωνία τη σειρά της. Τα αστειάκα του Νώντα ελάχιστα την βοηθούσαν να ηρεμήσει.

- Δε μοιάζει κάπως το όλο σκηνικό με οδοντιατρείο; Ή μάλλον, όχι! Με σταθμό τραίνου μοιάζει, προτιμώ αυτήν την αλληγορία. Βλέπεις, όλοι περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους χωρίς να μιλούν ο ένας στον άλλον. Μια σκοτεινή συνομωσία εξυφαίνεται γύρω μας...

- Γιατί τα γελοιοποιείς όλα, ρε Νώντα; Ήρθες εδώ για να με βοηθήσεις και, σε βεβαιώνω, καθόλου δε με βοηθάς με τον τρόπο που φέρεσαι!

Εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα και από την αίθουσα όπου δεχόταν η Daria τους επισκέπτες της βγήκε ο άνδρας που ο Νώντας είχε δει με τα μάτια της -αχαλίνωτης!- φαντασίας του να κραδαίνει ένα πόστερ πάνω από το κεφάλι του με την εμφαντική λεζάντα «Τυχαία βρίσκομαι εδώ, πιστέψτε με!». Τον κοίταξε κατάματα, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τα συναισθήματά του, αλλά δε μπορούσε να καταλάβει τί έκρυβε το βλέμμα του.

Χαρούμενος δεν ήταν, αυτό ήταν σίγουρο. Αλλά έδειχνε σα να...

Σα να είχε αλλάξει το μήνυμα στο πόστερ που φορούσε πάνω από το κεφάλι του, αυτό ήταν! Ο Νώντας τον ξανακοίταξε, προσπαθώντας να διαβάσει το νέο μήνυμα. Δεν έβγαζε τα γράμματα, πάντως το κείμενο που έβλεπε με τα μάτια της φαντασίας του έλεγε κάτι σαν «τελικά, μάλλον καλά έκανα που ήρθα!»

Εκείνη την ώρα μια γυναίκα βγήκε βιαστικά από την αίθουσα και πλησίασε φουριόζα τον Νώντα και την Λώρα. Ήταν μάλλον γοητευτική αλλά η όποια γοητεία της κρυβόταν καλά πίσω από το αλαφιασμένο ύφος της:

- So it is you! Or the other! (Ώστε εσύ είσαι! Ή μήπως ο άλλος;)

O Νώντας και η Λώρα κοίταξαν απορημένοι ο ένας τον άλλον με ένα ύφος «σ' εσένα μιλάει, δε μπορεί να μιλάει σ' εμένα!». Μετά, μηχανικά σα να ήταν συνενοημένοι κοίταξαν ταυτόχρονα πίσω τους. Κανένας. Μετά δεξιά, αριστερά... το δωμάτιο ήταν άδειο, είχαν μείνει τελευταίοι. Επομένως η γυναίκα (που προφανώς ήταν η Daria) μιλούσε σε αυτούς.

Έμειναν άφωνοι μπροστά στο αυστηρό ύφος της. Ήταν προφανές: η Daria τους μάλωνε!

- One of you is shedding negative light in the room. You are scotching me, I cannot perform the digital excavation of your soul under these circumstances. Ι must ask you to leave... (Ένας από σας εκπέμπει αρνητικό φως στο δωμάτιο. Με μπλοκάρετε, δε μπορώ να εκτελέσω την ψηφιακή εκσκαφή της ψυχής σας κάτω από αυτές τις συνθήκες. Πρέπει να σας ζητήσω να φύγετε...)

Ο Νώντας χαμογέλασε κάτω από το σαστισμένο βλέμμα του: αφού το ζητούσε η Daria, ε τότε έπρεπε να φύγουν. Άλλο που δεν ήθελε, για κάποιο λόγο που δεν καταλάβαινε είχε αρχίσει να ασφυκτιά σε αυτόν τον χώρο.

Ανασηκώθηκε και ετοιμάστηκε να φύγει. Τί να γίνει, αφού αυτή ήταν η επιθυμία της αλλόκοτης σαμάνου, έπρεπε να την σεβαστούν. Από ευγένεια και μόνο. Χαμογέλασε ψυχρά στην Daria και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Η Λώρα σίγουρα θα τον ακολουθούσε, δεν υπήρχε λόγος να την περιμένει.

Την ώρα πλησίαζε την πόρτα και βρισκόταν δυο βήματα από την ελευθερία του, άκουσε πίσω του αυστηρή τη φωνή της Daria:

- It is you, no doubt! I can sense it. Please step in! I would like to talk to you.. now! (Εσύ είσαι, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία. Παρακαλώ πέρασε μέσα. Θα ήθελα να σου μιλήσω... τώρα!)

Άρχισε να της εξηγεί ότι μάλλον είχε γίνει παρεξήγηση, οτι αυτός είχε έρθει για να κάνει παρέα στην γυναίκα του... αυτή θα συναντούσε την Daria, όχι αυτός! Παράξενο, τα λόγια του δεν ακούγονταν. Χωρίς να το καταλάβει, ένοιωσε ένα χέρι να τον τραβάει στο δωμάτιο. Το τελευταίο πράγμα που είδε πριν κλείσει η πόρτα ήταν το αμήχανο ύφος της Λώρας που με απολογητικό ύφος κάτι έλεγε στην οικοδέσποινα.

Η πόρτα του δωματίου έκλεισε.

ΤΕΛΟΣ B' ΜΕΡΟΥΣ

[μέρος Α'] [μέρος Β'] [μέρος Γ'] [μέρος Δ']

^