Συγγνώμη, αλλά δε σε βλέπω πουθενά!

Περί ψηφιακής σαμανικής...

Γ' ΜΕΡΟΣ

(στο εξής οι διάλογοι παρατίθενται σε Ελληνική γλώσσα)

Ο Νώντας προχώρησε στο δωμάτιο μουδιασμένα. Δεν είχε προλάβει να εξηγήσει στην Daria πώς είχε βρεθεί κοντά της εκείνο το βράδυ.... ούτε στον εαυτό του είχε προλάβει να εξηγήσει τί ήταν αυτό που γκρέμισε σαν χάρτινους πύργους τις αντιρρήσεις του για τον θεσμό των καφετζούδων (ψηφιακών ή μη).

Ήξερε καλά τον εαυτό του, όσο καλά μπορεί να ξέρει τον εαυτό του ένας άνθρωπος που περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του σαν παρατηρητής της ζωής του. Με αυτήν την στάση του είχε κατορθώσει να αγγίζει τα σαράντα χρόνια άβρεχτος, χωρίς επικίνδυνες κρίσεις που θα μπορούσαν να διαταράξουν επικίνδυνα τις ισορροπίες. Είχε χάσει πράγματα από την ζωή, γι αυτό δεν είχε καμμία αμφιβολία, αλλά ήταν σίγουρος ότι είχε κερδίσει άλλα αποφεύγοντας τα “θερμά επεισόδια”. Τώρα, πόση σημασία είχαν αυτά, αυτό ήταν άλλο θέμα, πολύ μεγάλο. Σίγουρα πάντως κάποιος λόγος υπήρχε που άφησε τον εαυτό του να πιαστεί σαν πρόβατο επί σφαγή στον ιστό της αράχνης της Daria: βαθειά μέσα του, ένοιωθε περιέργεια -η λέξη “ενδιαφέρον” του φαινόταν υπερβολική- για αυτόν τον high-tech τρόπο προσέγγισης των μελλούμενων μια ώρα αρχύτερα!

- Μπορείς να αφήσεις για λίγο το σύννεφό σου και να έρθεις μαζί μου;

Η Daria τον κοίταξε με μια παιχνιδιάρικη ενόχληση! Την είχε ξεχάσει (;) και είχε βυθιστεί στις σκέψεις του χωρίς να υπολογίσει ότι το ρολόι «έγραφε» την ώρα που του αφιέρωνε.

- Αν προτιμάς, μπορώ να σε αφήσω στις σκέψεις σου, αλλά δε νομίζω ότι αυτό είναι έξυπνο από την στιγμή που έκανες τον κόπο να έρθεις εδώ να με συναντήσεις, δε νομίζεις;

Άνοιξε το στόμα του να της εξηγήσει ότι επρόκειτο για παρεξήγηση, άλλη τον είχε φέρει εκεί κι αυτή η άλλη καθόταν τώρα αναπαυτικά στον καναπέ του σαλονιού έξω από το δωμάτιό τους μιλώντας περί ανέμων και υδάτων με την οικοδέσποινα. Ή μήπως έπρεπε να το πιάσει από την αρχή, να πει στην Daria ότι αυτός είχε τετράγωνη λογική και δεν πίστευε σε τέτοια πράγματα; Όχι, καλύτερα να της έλεγε ανοιχτά ότι, μια και βρέθηκε κοντά της θα άκουγε με ενδιαφέρον αυτά που είχε να του πει, αλλά κατά βάθος –κι αυτό η Daria έπρεπε να το βάλει καλά στο μυαλό της!- λίγη σημασία θα σους έδινε. Ξανάνοιξε το στόμα του κι ετοιμάστηκε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους...

Δεν άκουγε τη φωνή του, κάτι δεν πήγαινε καλά.

Απορημένος, έστρεψε το βλέμμα του σ' έναν μικρό καθρέφτη που είχε δει μπαίνοντας και τον κοίταξε: ένα τρομαγμένος μεσήλικας τον κοιτούσε με μάτια τραβηγμένα από αγωνία, σφίγγοντας τα χείλη του.

- Λοιπόν Νώντυ... Νώντυ δεν ονομάζεσαι; Πως; Νώντα; Ο.Κ., Νώντα. Χριστέ μου, είναι τόσο δύσκολα τα ελληνικά ονόματα! Λοιπόν Νώντυ, θα ήθελα κάποια στοιχεία για εσένα για να τα περάσω στο πρόγραμμα. Μην ανησυχείς, χρειάζομαι απλώς ορισμένες προσωπικές παραμέτρους για να ταΐσω το μηχάνημα και να λάβουμε αξιόπιστα αποτελέσματα. Είσαι έτοιμος;

Τα προσωπικά δεδομένα που του ζήτησε η Daria δεν ήταν δα και τίποτα το σοβαρό. Τα περισσότερα από αυτά ήταν το είδος των στοιχείων που πιθανότατα θα του ζητούσε μια αστρολόγος: τόπος, ημερομηνία και ώρα γέννησης και κάποια ακόμη που του φάνηκαν άσχετα (τα αγαπημένα του χρώματα και αρώματα!) και δεν τους έδωσε μεγάλη σημασία. Απάντησε στις ερωτήσεις της με σχετική ευκολία αφήνοντας ένα περιθώριο ελιγμού αποφυγής της φθοράς σε περίπτωση που η ετυμηγορία δεν τον ευχαριστούσε: θα την απέδιδε σε λάθος, ανακρίβεια στα στοιχεία, προφανώς κάποιος άλλος κακομοίρης θα έπρεπε να ακούσει αυτά τα δυσάρεστα νέα κι όχι αυτός!

Η Daria είχε απορροφηθεί εντελώς στην οθόνη του μηχανήματος, ώρες-ώρες ο υπολογιστής φάνταζε σαν προέκταση του σώματός της. Κοίταζε την οθόνη προσεκτικά και, κάθε τόσο του έριχνε κλεφτές ματιές, σα να προσπαθούσε να επιβεβαιώσει αυτά που έβλεπε.

- Νώντυ, φίλε μου, νοιώθεις ευτυχισμένος, το βλέπω. Για να δούμε τώρα αν είσαι αληθινά ευτυχισμένος!

Πριν τελειώσει την φράση της, τέντωσε το χέρι της και άγγιξε το Νώντα. Ένα παράξενο τρίγωνο σχηματίστηκε: Γυναίκα-Άνδρας-Υπολογιστής.

ΤΕΛΟΣ Γ' ΜΕΡΟΥΣ

[μέρος Α'] [μέρος Β'] [μέρος Γ'] [μέρος Δ']

^