............ 0 ...... 1 ...... 2 ...... 3 ...... 4 ...... 5 ...... 6 ............

6ο Βράδυ

Ρίχνοντας μια ακόμη κλεφτή ματιά στη "θέα στη ζωή όπως θα ήθελα να είναι", σκεφτόμουν με λύπη ότι με αυτήν την ομορφιά δε μπορώ να ταυτιστώ, μόνο να την παρατηρήσω, έστω απολαμβάνοντάς την στην καλύτερη περίπτωση. Αντίθετα οι δυσκολίες στη ζωή γεννούν συναισθήματα που με σφιχταγκαλιάζουν και ταυτίζομαι με αυτά, τους δίνω οξυγόνο για να επιζήσουν και να διογκωθούν.

Αν, αν λέω, μπορούσα να τα αναγνωρίσω σαν παιχνίδισμα της ενέργειας μέσα στη συνείδησή μου και τίποτα παραπάνω...

Αν παρατηρούσα όλα αυτά που κάνουν κακό στο υπερτροφικό ανθρώπινο «εγώ» σαν απλός θεατής, αν έπαυα να κλυδωνίζομαι από την αίσθηση της απώλειας της αξίας του «εγώ» που μου δημιουργούν όλα αυτά τα ασήμαντα, τελικά, περιστατικά...

... τότε ίσως θα μπορούσα να κάνω οικονομία στις συναισθηματικές μου δυνάμεις και να περισώσω ένα μεγάλο απόθεμα ενέργειας που αναλώνω σε αρνητικά συναισθήματα...

... τότε θα μπορούσα να αντιμετωπίσω με το ψύχραιμο μάτι του παρατηρητή όλα αυτά που τώρα μου φαίνονται αδιάβατα μονοπάτια...

... τότε, τελικά, θα μπορούσα να απολαύσω αβίαστα αυτό το υπέροχο θέαμα που απλώνεται μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να το χρησιμοποιώ σαν πηγή έμπνευσης για αυτο-ψυχανάλυση...