^............ 0 ^...... 1 ^...... 2 ^...... 3 ^...... 4 ^...... 5 ^...... 6 ^............

2ο Βράδυ

Την ώρα που όλες οι εντάσεις (όχι μόνο της μέρας αλλά της τελευταίας περιόδου γενικότερα και -γιατί όχι;- ολόκληρης της ζωής) έχουν καταλαγιάσει, σκέφτομαι όλους αυτούς για τους οποίους έχω αισθανθεί ένταση, αντιπαλότητα, μίσος (κι ας μη το παραδέχομαι κατά τη διάρκεια των «πρωινών» ωρών της ημέρας).

Περνούν μπροστά από τα μάτια μου σα μια ενιαία ασχημάτιστη εικόνα που αφήνει πίσω της μια συναισθηματική θολούρα σε χρώμα γκρι.

Δεν έχω λόγο να τους κρατώ κακία, εξάλλου τους έχω χρησιμοποιήσει για να αυξήσω το ματαιόδοξο ενδιαφέρον μιας κοσμικής ζωής χωρίς ιδιαίτερη αξία. Κι αφού δεν τους κρατώ κακία, αφού στην πραγματικότητα δεν έχω κανένα λόγο να τους εγκαλέσω για τις πράξεις τους, υπάρχει άραγε λόγος να τους συγχωρήσω;

Αλήθεια, εμένα, πότε θα με συγχωρήσω γι αυτά που μου έχω κάνει;