^............ 0 ^...... 1 ^...... 2 ^...... 3 ^...... 4 ^...... 5 ^...... 6 ^............

3ο Βράδυ

Βγήκα για λίγο να απολαύσω τη θέα και ξαναγύρισα τρομαγμένος (;) από την ομορφιά και τη γαλήνη. Σαν άρρωστος που, όσο κι αν προσεύχεται να γίνει καλά, κατά βάθος δεν είναι έτοιμος γι αυτή την στιγμή και ενδέχεται να μην θέλει να πραγματοποιηθεί η ευχή του.

Τελικά όταν έχεις χτίσει τη ζωή σου γύρω από εντάσεις, φωνασκίες και διαπληκτισμούς, κάθε τι “εξωγήινο” (σε σχέση με τον δικό σου ορισμό του γήινου) σε απορυθμίζει και σου δημιουργεί αμηχανία.

Μπορεί να είναι και τύψεις, δεν ξέρω: μήπως δεν αξίζω εγώ τόση ηρεμία και ομορφιά; Και για την αποκατάσταση της τάξης, απομακρύνεις τον εαυτό σου από αυτόν τον υπέροχο κόσμο που παρείσφρησε αναπάντεχα στην ζωή σου.

Ίσως πάλι να πρόκειται για μια άμυνα σε μελλοντικό πόνο που θα προέλθει από την απώλεια "της θέας στη ζωή όπως θα ήθελα να είναι".

Ό, τι και να είναι, λέω να ξαναβγώ για λίγο έξω στη βεράντα...