Η Τριλογία των Ανθέων                       [ 1 ]     [ 2 ]     [ 3 ]    

Λόγος ΙΙ: Εφιάλτες με χαμογελαστή μορφή

Όλα αυτά που φοβόμουν, οι ανείπωτοι εφιάλτες μου, αναδύονται μπροστά μου κι ενώ γνώριζα καλά οτι βρίσκονταν προ των πυλών οι αγωνίες που περιέγραφαν οι εφιάλτες, η εμφάνισή τους ωστόσο με καταλαμβάνει εξαπίνης και κόβεται η αναπνοή μου.

Δήλωνα σαν έτοιμος από καιρό κι έτσι νόμιζα οτι ήμουν, αλλά την κρίσιμη στιγμή αποδεικνύομαι άβρεχτος από τον ωκεανό της ζωής: μικροί φόβο και μεγάλοι, ποικιλόμορφες ψηφίδες από εντελώς διαφορετικά τοπία, στερεά συγκολλημένες μεταξύ τους σαν να αποτελούν ανομοιόμορφα αλλά αναπόσταστα τμήματα της ίδιας ζωής. Συνοστίζονται, διαγκωνίζονται, στροβιλίζονται σ' ένα αόρατο μπλέντερ και μένουν στο σκοτάδι. Κι όταν έρθει η ώρα να δουν το φως, ούτε φόβο φέρνουν πια αλλά ούτε και απόγνωση.

Μια γλυκόπικρη, ανακουφιστική (;) επιβεβαίωση γνώσεων που βρίσκονταν συμπιεσμένες σ' ένα απύθμενο υποσυνείδητο.

Κοιτάζω πιο προσεκτικά αυτό το λουλούδι που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μου... είναι υπέροχο!

[ 1 ]     [ 2 ]     [ 3 ]