Φτου... είμαι πεταλούδα!

Ο Chuang-Tzu (ταοϊστής σοφός που έζησε γύρω στο 250 Π.Χ.) ονειρεύτηκε κάποτε ότι ήταν πεταλούδα. Όταν ξύπνησε, δεν ήταν πλέον σίγουρος αν στην πραγματικότητα ήταν μια πεταλούδα που ονειρευόταν ότι ήταν άνθρωπος ή ένας άνθρωπος που είχε ονειρευτεί ότι ήταν πεταλούδα.

Ήταν μοναδική η αίσθηση να πετάω, αφήνοντας πίσω μου τη γη και μαζί της όλες τις μικρότητες που διαφεντεύουν τη ζωή, όλα τα πρόσωπα που με πλήγωσαν και -ακόμα χειρότερο αυτό!- αυτά που πλήγωσα εγώ, ακόμα κι αν δεν τον κατάλαβα.

Ηρέμησε η ψυχή μου, βρήκα νέο νόημα στη ζωή... Έτσι νόμιζα, τουλάχιστον. Στην αρχή απολάμβανα το πέταγμα από δέντρο σε δέντρο χωρίς να έχω έννοιες στο μυαλό μου, έτοιμος να ολοκληρώσω το πέρασμά μου όπως το είχε ορίσει μια Ανώτερη δύναμη, χωρίς αγωνίες και φθορές.

Μετά, βαρέθηκα! Μου έλειψαν οι ανθρώπινες κακίες, το αέναο κυνηγητό -χωρίς ηθικούς φραγμούς- στόχων που έβλεπα ότι ήταν εξ αρχής καταδικασμένοι και μάταιοι. Μου έλειψε η συνέχιση μιας βίαιης πορείας προς το κενό.. από κεκτημένη ταχύτητα ή επειδή μου ήταν δύσκολο να παραδεχτώ στους οικείους μου ότι έσφαλα, ποτέ δεν πρόλαβα να σκεφτώ το λόγο !

Περίμενα με αγωνία τη στιγμή που θα άνοιγα τα μάτια μου και θα βρισκόμουν γαντζωμένος στη γη. Δε θα άκουγα πια επιφωνήματα θαυμασμού για την ομορφιά μου, αλλά θα μπορούσα ο ίδιος -εκ του μακρόθεν- να μιλάω γι αυτήν, κάνοντας συγχρόνως ό,τι περνούσε από το χέρι μου για την επικράτηση της ακαλαισθησίας στη ζωή.

Και μετά, άνοιξα τα μάτια μου:

Φτου... είμαι πεταλούδα!

Για τους φίλους της πεταλουδολογίας και όσα κρύβονται πίσω απ' αυτήν:
Τις πεταλούδες... δεν είχαμε υπολογίσει τις πεταλούδες!

<    >    ^