Τις πεταλούδες... δεν είχαμε υπολογίσει τις πεταλούδες!

Η ζωή... ένα κυνήγι, μια διαρκής αναζήτηση της αρμονίας μέσα στο ευρύτερο οικοσύστημα. Και μόλις νιώσουμε ότι βρήκαμε αυτή την ισορροπία που φαίνεται τόσο δύσκολη αλλά, τελικά, ίσως είναι πολύ απλή, απελευθερωμένοι από συμβατικότητες χρόνου και τόπου ρίχνουμε άγκυρα σ' εκείνο το σημείο, για να μη μπορεί τίποτα να μας κουνήσει από την προνομιούχο θέση.

Κι έτσι περνάει ο χρόνος και ζούμε σε μια οριακή ισορροπία που με νύχια και με δόντια παλεύουμε να μη διαταραχτεί. Και κοιτάζουμε δίπλα μας με ένα χαμόγελο αυταρέσκειας γι αυτό που πετύχαμε. Και ειρωνείας, για όλους τους άλλους τους δυστυχείς που είτε δεν έχουν καταλάβει την ουσία της ζωής όπως εμείς, ή δεν έχουν καταφέρει ακόμα να φτάσουν σε αυτό που θεωρούμε τελικό προορισμό.

Και ξαφνικά, ένα πρωί, την ώρα που ρεμβάζουμε στη βεράντα της ζωής απολαμβάνοντας την επιτυχία μας, βλέπουμε μια πεταλούδα να πετάει ανέμελα μπροστά στα μάτια μας. Μια τόση δα πεταλουδίτσα... Και πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε, ο αέρας που σηκώνεται από τα φτερά της πεταλούδας, παρασύρει όλα όσα είχαμε χτίσει με κόπο και τα γκρεμίζει.

Ναι, βέβαια, δεν είχαμε υπολογίζει τις πεταλούδες στην προσπάθεια για την επίτευξη της ισορροπίας. Πάμε από την αρχή την προσπάθεια, αλλά αυτήν την φορά να μην ξεχάσουμε τις πεταλούδες.

Πέμπτη 25 Απριλίου 2002

<    >    ^