 |
 |
- Πείτε μου γι αυτόν τον τοίχο...
- Ήταν πάλι η θάλασσα που ανέβαινε να συναντήσει τον ουρανό. Και μόλις τον συνάντησε, το νερό έγινε τοίχος, ένας τεράστιος τοίχος από τη γη ως τον ουρανό. Ο τοίχος γέμισε με κόσμο απ' όλες τις φυλές του κόσμου, απ' όλες τις ηλικίες, που περπατούσε πάνω του γελώντας, αγνοώντας τους νόμους της βαρύτητας. Κι εγώ που βρισκόμουν στη γη, έσπρωξα τον τοίχο κι άρχισε να γκρεμίζεται. Κι όσο έσπρωχνα τον τοίχο, άκουγα τους ανθρώπους που βρίσκονταν πάνω του να μου φωνάζουν «βοήθεια», να με ικετεύουν. Έπεφταν ουρλιάζοντας, περνούσαν με δύναμη από μπροστά μου. Έβλεπα στα μάτια τους τον τρόμο, αλλά δε μπορούσα να κάνω τίποτα για να τους σώσω, ήταν πια αργά.
- Και τελικά τί έγινε;
- Τελικά γκρεμίστηκε ο ουρανός, κι εκεί που ήταν κάποτε γαλάζιο, τώρα έμεινε ένα μαύρο, σα μια τρύπα. Δεν φταίω εγώ όμως γι αυτό, δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να το αποτρέψω.
- Δε μπορούσατε ή...
- Ή τί, γιατρέ; Δεν ήθελα μήπως;
- Κοιτάξτε, δεν σας κρύβω ότι έχω ανησυχήσει με αυτά που μου λέτε. Έχω αρχίσει να διαμορφώνω μια άποψη, αλλά δε θα ήθελα να καταλήξω σε συμπεράσματα. Πάντως υπάρχουν ορισμένα σημεία στις διηγήσεις σας που μου δημιουργούν μεγάλη αμηχανία, πρώτη φορά στην καριέρα μου δεν είμαι καθόλου σίγουρος...
Ο γιατρός σηκώθηκε δίνοντας έτσι το σύνθημα για τη λήξη της συνάντησης. Το πρόσωπό του ήταν σκοτεινιασμένο...
- Λοιπόν, θα τα πούμε πάλι την Πέμπτη.
- Ίσως έχω κάποιο πρόβλημα την Πέμπτη, γιατρέ. Κάτι έκτακτο συνέβη σήμερα το πρωί. Αφήστε να σας πάρω εγώ αύριο να σας πω αν ισχύει το ραντεβού μας της Πέμπτης, εντάξει; Καλό σας απόγευμα.
Ο γιατρός έβαλε το κεφάλι μέσα στα χέρια του και το κράτησε εκεί για αρκετή ώρα, λες και υπήρχε κίνδυνος να του πέσει. Προσπάθησε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του, δεν έπρεπε να κάνει βεβιασμένες κινήσεις. Αλλά πάλι, ένιωθε ότι τελείωνε ο χρόνος... ποιος χρόνος όμως, δεν ήξερε. Είχε μια αρνητική διαίσθηση γι αυτόν τον άνθρωπο εδώ και καιρό, αλλά τώρα πια ήταν σχεδόν σίγουρος οτι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Το ιατρικό απόρρητο ήταν γι αυτόν ιερό, όταν ξεκίνησε την καριέρα του ήταν σίγουρος ότι ποτέ δε θα το παραβίαζε. Αλλά τώρα, ήταν διαφορετικά. Η αρχική του ανησυχία είχε μετατραπεί σε αδιόρατο τρόμο που ολοένα μεγάλωνε.
|
 |
|
