Υπόγειος - 4

Ένιωσε μεθυσμένος από αυτό το υπέροχο πλάσμα που στεκόταν μπροστά του. Σίγουρα τον γελούσαν τα' αυτιά του, δεν ήταν δυνατόν να άκουσε σωστά.

«Λοιπόν; Δεν μου απάντησες. Θέλεις να δεις το σπίτι μου;»

Ώστε λοιπόν τ' αυτιά του δεν τον γελούσαν. Χαμογέλασε με αμηχανία και σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό. Αυτή την χειρονομία ήταν η πρώτη κίνηση παράδοσης του Λέοναρντ σε κάποιον ή κάτι. Η δεύτερη ήταν ένα ύφος απόλυτης απορίας και η τρίτη, όταν πια δηλαδή τα πράγματα είχαν γίνει πολύ σοβαρά, ήταν να αρχίσει να χτυπάει με απόγνωση το μέτωπό του με τα δυό του χέρια.

Η γυναίκα κατάλαβε αμέσως την παράδοσή του και του έκανε νόημα να την ακολουθήσει. Προχώρησε προς την άκρη του διαδρόμου με τον αέρα του ανθρώπου που έχει κάνει πολλές φορές τη συγκεκριμένη διαδρομή.

«Πού πας από εκεί, δεν βγάζει πουθενά! Το έψαξα πριν έρθεις, μην προχωράς άλλο!». Η γυναίκα συνέχισε να περπατάει χωρίς να του δίνει σημασία. Την ώρα που έφθασε στο τέλος του διαδρόμου, γύρισε τον κοίταξε με νόημα και του έδωσε το χέρι της: «Μου έχεις εμπιστοσύνη; Θέλεις να έρθεις μαζί μου; Αν ναι, ακολούθησέ με χωρίς να αμφιβάλλεις για εμένα».

Τα λόγια της δεν του άφησαν περιθώρια να αμφιβάλλει, αλλά ούτε να σκεφτεί. Πριν προλάβει να καταλάβει τί συνέβαινε, πήρε το χέρι της γυναίκας και την ακολούθησε.

Ο τοίχος άνοιξε μπροστά τους.

<    >