Πάλι τα ίδια... ευτυχώς, μάλλον

Εδώ και πολλά χρόνια έχω την ίδια σύντροφο (και είμαι ευτυχής γι αυτό) και -με ελάχιστες εξαιρέσεις- τους ίδιους φίλους. Ακούω με το ίδιο πάθος την ίδια μουσική ή έστω τη νέα (;) μουσική από τους ίδιους παλαιότερους καλλιτέχνες, όσους από αυτούς στέκονται ακόμη στα πόδια τους (οι κακές γλώσσες τους αποκαλούν «δεινόσαυρους»).

Μ' αρέσει το ίδιο ποτό από τα φοιτητικά μου χρόνια και σταθερά απεχθάνομαι το κάπνισμα. Βγαίνω έξω όλο και λιγότερο, αλλά κι αν έβγαινα συχνότερα θα πήγαινα στα ίδια μέρη... δεν προλαβαίνω να κάνω αναίτιες ανατροπές στην ζωή μου ούτε έχω ιδιαίτερη διάθεση για εξερευνήσεις νυχτερινών εξόδων, αφού αυτές δεν έχουν μεγάλη σημασία για εμένα πλέον.

Το χιούμορ μου σιγά-σιγά εξαφανίζεται σαν ποντικός που εγκαταλείπει το πλοίο που βουλιάζει αλλά γελάω ακόμη με τα ίδια πράγματα (πάντοτε οι ταινίες The Party, The Three Amigos, κ.α.) ακόμα κι αν αυτό με φέρνει κοντά στην επικίνδυνη ζώνη να χαρακτηριστώ γραφικός.

Όλα αλλάζουν γύρω μου, αυτό εξάλλου είναι ένα νομοτελειακό, αναπότρεπτο γεγονός. Το περιβάλλον μεταβάλλεται και ο ποταμός των αλλαγών με παρασύρει σε μια περιδίνηση ανάμεσα σ' ένα βουβό πλήθος. Την ώρα που παρασύρομαι, μέσα στον συρφερτό των παρασυρόμενων ανθρώπων, έρχομαι μερικές φορές πρόσωπο με πρόσωπο με παλιούς φίλους και γνωστούς, με τους οποίους είχαμε μοιραστεί αγάπες και μίση. Ανταλλάσουμε πικρά χαμόγελα, κοιταζόμαστε με νόημα και συνεχίζουμε το στροβύλισμα στον ποταμό της ζωής.

Προσπαθώ να κρατήσω τον περιβάλλοντα χώρο μου ίδιο κι απαράλλαχτο για να αισθάνομαι ασφαλής μεγαλώνοντας. Με αόρατους, υποδόριους μηχανισμούς που μπορώ να καταλάβω μόνο από την θετική τους επίδραση, παλεύω να διατηρήσω την -ίδια- απόλαυση αρκούντως φρέσκια, σαν την ωραία Ελένη που με περιμένει υπομονετικά, σπασμένη αλλά πάντα γοητευτική.

Βλέπω το φεγγάρι -το ίδιο φεγγάρι- διαφορετικό κάθε φορά, ανάλογα με την ψυχική μου διάθεση, αλλά πάντα αναγνωρίζω την ευεργετική του επίδραση στην ψυχή μου: σα μια λάμπα που αποδεικνύει οτι κάποιος είναι στο σπίτι, σαν ένα φίλο με τον οποίο δεν έχω πολλά-πολλά αλλά μου προσφέρει αγόγγυστα την σιωπηλή παρέα του...

<    >    ^