Δέντρα

Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια δέντρα απετέλεσαν τον διάκοσμο των ταξιδιών του νου μου. Στο πρόσφατο ταξίδι μου στα Μετέωρα και τη λίμνη Πλαστήρα κατά την διάρκεια της διαδρομής πολλά δέντρα σε διάφορα χρώματα, μεγέθη και σχηματισμούς με υποδέχτηκαν.

Είναι παράξενο πώς ο άνθρωπος των πόλεων βρίσκει την απύθμενη ομορφιά της ζωής στα πιο απλά και καθημερινά στοιχεία της φύσης. Ανύποπτα, ανοίγει τα μάτια του και βλέπει αυτό που τον περιβάλλει, να στέκεται αγέρωχο μπροστά του χωρίς την περιοριστική (και καταστροφική;) επέμβαση του ανθρώπινου νου, χωρίς επίπλαστη πειθαρχία: μια σύνθεση ετερόκλητων υλικών που ουσιώνονται σε ένα αρμονικό αποτέλεσμα.

Σε ανύποπτες στιγμές που συναντώ την ομορφιά της φύσης, την αρμονία της ζωής, την ηρεμία της ψυχής δεν βιώνω ποτέ μια συνέπεια σε αυτά που αντικρίζω: οι εικόνες έρχονται καταπάνω μου χωρίς τάξη, χωρίς πειθαρχία, χωρίς συνέπεια. Αφήνω την φαντασία μου να βάλλει σε σειρά όλα αυτά που εισπράττει ο νους και η ψυχή.

Και τότε έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια του Oscar Wilde:
Consistency is the last refuge
Of the unimaginative

Η συνέπεια είναι το τελευταίο καταφύγιο
όσων στερούνται φαντασίας

• Το αλφάβητο της ζωής μου - ΔΕΝΤΡΟ
• Μια στιγμή...

<    >    ^