Το κρυμμένο φεγγάρι
Δοκίμια-ωδές στη ζωή, καρποί της αέναης αναζήτησης του γλυκού μυστηρίου της μέσα από ένα επώδυνο, αλλά απολαυστικό ταξίδι.
 


Καημένα δεντράκια

 
 

Παράξενο... δεν έδειχνε καθόλου ταλαιπωρημένη αν και βρισκόταν πεταμένη πάνω σε ένα παρτέρι το δήμου της. Η βροχή που είχε προηγηθεί δεν είναι καθόλου επηρεάσει το μέικ-απ της αλλά ούτε και την διάθεσή της: χαμογελούσε ατσαλάκωτη και γεμάτη αυτοπεποίθηση, σ' ένα έντυπο τσαλακωμένο και υγρό.

Στηρίζει και δεσμεύεται προ-εκλογικά και αναζητά ευκαιρίες να το φωνάξει. Κι αν υπάρχουν και ορισμένοι που ντρέπονται τις φωνασκίες, μάλλον δεν κάνουν γι αυτή τη δουλειά...

Όσο πιο πολλά, τόσο πιο καλά. Ρίχνετε, ρίχνετε (έντυπα;), όλο και κάτι θα μείνει... Είναι καλό εξάλλου οι άνθρωποι να γνωρίζουν τους ανθρώπους με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα κι αν είναι πολύ αμφίβολο αν θα τους αναγνωρίζουν λίγο αργότερα. Έτσι είναι η ζωή...

Κρίμα... Όλες οι καλές διαθέσεις, το κέφι, το μεράκι, οι σπουδές, οι εμπειρίες της μέχρι τότε επαγγελματικής ζωής τους, οι φωτογραφίες οικογενειακής ευτυχίας κείτονται τσαλακωμένες, είτε έπιασαν τόπο τα έντυπα είτε όχι. Καημένα δεντράκια που κοπήκατε, πολτοποιηθήκατε και γίνατε χαρτί για να τυπωθούν τα έντυπα των υποψηφίων στις εκλογές.

 
     

<    >    ^