Ψευδαισθησία(*) ζωής
Ή, αν προτιμάτε, ο αληθινός λόγος της αγωνίας μου

Υπάρχουν ένα σωρό αγωνίες με τις οποίες μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να οχυρωθεί από την αληθινή αγωνία της ζωής, την «μετα-ζωή»: ένα ασύληπτο ερώτημα που ποτέ δε θα μπορούσε να χωρέσει η απάντησή του στον πεπερασμένο ανθρώπινο νου. Με βάση την ετυμολογία της λέξεως «αγωνία», πρόκειται για έναν αγώνα υπό το καθεστώς μιας ψυχικής καταστάσεως που χαρακτηρίζεται από έντονη ανησυχία, αδημονία. Κατά έναν παράξενο τρόπο, αυτή η αδημονία έγκειται στην απομάκρυνση από την αποκάλυψη της ουσίας, παρά στην προσέγγισή της.

Μπροστά στον φόβο να βρεθούν απροετοίμαστοι σε αυτό που αναζητούν σε όλη τους την ζωή (λες και είναι εύκολο να βρεθείς ποτέ προετοιμασμένος...), σε αυτό που αποτελεί την κινητήρια δύναμη του αενάου ταξιδιού σε αυτόν τον κόσμο, οι άνθρωποι επιλέγουν την κατάτμηση της αγωνίας σε επί μέρους γήινα σημάδια-φθορές που αυξάνουν την αδρεναλίνη (απόλυτα δικαιολογημένα σε πολλές περιπτώσεις!) και δίνουν την (ψευ)αισθησία της αληθινής ουσίας της ζωής.

Ανάλογα με την περίπτωση αλλά και την προσωπικότητα του καθενός, αυτή η αγωνία/αγώνας μπορεί να περιστρέφεται γύρω από κρίσιμα θέματα που αφορούν στον ίδιο ή τους οικείους του αλλά κάλλιστα μπορεί να αναλώνεται σε ασημαντότητες με διάρκεια λήξεως. Κι όμως, η δύναμη που δίνουμε σε αυτά τα «μικρά τίποτα» τα κάνει να εισβάλλουν και να εγκαθίστανται στην ζωή μας σαν «μεγάλα κάτι».

Προκειμένου η αποτίμηση των στιγμών της ζωής μας να γίνεται πιο εύκολα, θέτουμε χρονοδιαγράμματα και ορόσημα που μετακυλύονται και αναπροσαρμόζονται ανάλογα με την ψυχολογική μας διάθεση. Χτίζουμε πύργους στην άμμο... Και μ' αυτόν τον τρόπο έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι οι στόχοι επετεύχθησαν και για τους υπόλοιπους που εκκρεμμούν υπάρχει μέριμνα με βάση κάποιον συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Και όσο για τους άλλους, τους παντοτινά χαμένους, ας όψονται η αδικία και η ανθρώπινη κακία... των άλλων! Και μέσα απ' όλα αυτά, αφήνουμε την αληθινή αγωνία/αγώνα να ξεγλυστρίσει και να χαθεί μέσα από τις παλάμες μας.

Η δική μου αγωνία, όπως την σχηματοποιώ τον τελευταίο καιρό επουλώνοντας τις πληγές μου και μαζεύοντας τα κομμάτια μου, έγκειται στις υπέροχες στιγμές... όχι, δεν είναι ότι φοβάμαι μήπως δεν έρθουν αυτές οι υπέροχες στιγμές που ονειρεύομαι. Το αντίθετο!

Αγωνιώ λοιπόν μήπως τελικά αυτές οι υπέροχες στιγμές έρθουν. Και τότε, απεκδύεται το μέλλον από τα όνειρα του μέλλοντος και πλέον θα μείνω αντιμέτωπος με την αληθινή αγωνία της ζωής. Κι αυτό το βάρος δεν αισθάνομαι έτοιμος να το σηκώσω στους ώμους μου... όχι ακόμη, τουλάχιστον!

(*) Ψευδαισθησία (η) ουσ. (Κ ψευδαίσθησις, -εως) διαταραχή της αισθήσεως που χαρακτηρίζεται από αντιλήψεις φαντασιώδεις, χωρίς εξωτερικό αίτιο ή αντικείμενο | εσφαλμένη, απατηλή ιδέα, άποψη ή εντύπωση | φρ. τρέφω ψευδαισθήσεις, διατηρώ, συντηρώ απατηλές ιδέες, απόψεις, συναισθήματα
(λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη)

<    >    ^