Παρα-λογίζομαι;

Καταθέτω ευθέως την αποστροφή μου σε κάθε είδους «παρα-ταμπέλες» που βρίσκονται γύρω μας, ίσως για να εκφράσουν την ανακούφιση (μαζί με τη συμπάθεια) των υπολοίπων που δεν ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που περιγράφεται με την ταμπέλα...

Κατά συνέπεια, ο όρος «Παρα-Ολυμπιακοί Αγώνες» που φαίνεται άδικος, κυρίως επειδή αποπνέει την αίσθηση ότι οι συμμετέχοντες σε αυτούς είναι, ουσιαστικά, παρα-γκωνισμένοι.

Γυρνώντας από την πρώτη μέρα αυτών των αγώνων, προσπάθησα να βάλω σε μια -δημιουργική- αταξία τις σκέψεις μου, ώστε να μπορέσω να συνειδητοποιήσω αυτό που αισθανόμουν.

Οι αθλητές που συμμετείχαν, υπολείπονταν σε επιδόσεις των άλλων αθλητών (πιθανότατα ωστόσο όχι πολλών άλλων αρτιμελών θεατών) αλλά σαφέστατα υπερείχαν σε δύναμη ψυχής από όλους τους υπόλοιπους. Και, τελικά, δεν παρα-καλούσαν τους θεατές να τους προσέξουν αλλά τους παρα-κινούσαν να εστιάσουν την προσοχή τους στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς να μείνουν σε παρα-μορφωτικούς φακούς...

Και τελικά, μέσα σε ένα παρα-λήρημα σκέψεων και εικόνων που περνούσαν μπροστά στα μάτια μου, συνειδητοποίησα τί πέτυχαν οι αθλητές των αγώνων αυτών. Με έκαναν να αισθανθώ κάτι κάτι που νομίζω οτι δεν είχα αισθανθεί ποτέ μέχρι σήμερα, κάτι που ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου: αισθάνθηκα υπερήφανος και συνάμα τυχερός που είμαι άνθρωπος. Κι όλα αυτά, χωρίς τίποτα να έχω κάνει ο ίδιος παρά μόνο να πάω -με αμηχανία- να παρα-κολουθήσω αυτούς τους αγώνες, σημειώνοντας το γεγονός στο ημερήσιο πρόγραμμά μου, πάνω από την πρωινή βόλτα στην παιδική χαρά και κάτω από τον βραδυνή έξοδα για κινηματογράφο.

Παρα-λογίζομαι;

<    >    ^