Δοκίμιον περί αναζήτησης της αλήθειας

Υπό την επίρροια των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων;

Η αναζήτηση της αλήθειας μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πολύ κοπιαστικό σπορ με αβέβαιο αποτέλεσμα...

Καταρχήν, πριν καλά-καλά ξεκινήσει την προσπάθειά του, ο αθλητής βρίσκεται ήδη στριμωγμένος στη γωνία: με ποιον τρόπο και σε ποιο χώρο/γήπεδο μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η αναζήτηση και, κυρίως, ποια αλήθεια απ' όλες θα αναζητήσει; Δεν υπάρχει μια αλήθεια, υπάρχουν πολλές και μάλιστα κάθε μια τους προσαρμόζεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Ματαιότης ματαιοτήτων, για τους λάτρεις όμως του σπορ θεσπίζονται ορισμένοι κανόνες/παραδοχές που επιτρέπουν την τέλεση του αγώνα. Καθίσταται λοιπόν σαφές στους αθλητές ότι αναζητούν τη δική τους αλήθεια εκείνης της συγκεκριμένης περιόδου, που πιθανότατα μετά την παρέλευση ενός χρονικού διαστήματος δε θα είναι πια η δική τους αλήθεια... ίσως είναι κάποιου άλλου, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Κι η εύρεση της αλήθειας που αποτελεί το τρόπαιο του αγωνίσματος μπορεί τελικά να είναι άχρηστη στον αθλητή, ίσως μάλιστα να ήταν εκ των προτέρων άχρηστη. Η ενασχόληση ωστόσο με αυτήν την αθλητική δραστηριότητα, γεμίζει τον χρόνο του, δίνει ενδιαφέρον στη ζωή του και αυξάνει τις δόσεις της αδρεναλίνης (σε ορισμένους αθλητές, και του αλκοόλ!) στον οργανισμό του. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα κι αν ο σκοπός του αγώνα δεν είναι απόλυτα σαφής εξ αρχής ή είναι διαρκώς μεταβαλλόμενος, ο αθλητής δίνει το πράσινο φως στον ελλανοδίκη να σφυρίξει την έναρξη. Καθ' οδόν, θα λάβουν χώρα όλες οι απαιτούμενες προσαρμογές στον αγώνα -έτσι γινόταν πάντα κι έτσι θα γίνεται. Αναφορικά τώρα με τον τρόπο και τον χώρο τέλεσης του αγωνίσματος, ούτε εδώ οι κανόνες είναι σαφείς και περιοριστικοί. "Αναζητάτε αδιαλείπτως" θα μπορούσε να είναι μια αξιοπρεπής παράφραση του "προσεύχεστε αδιαλείπτως". Αυτό, προφανώς αυξάνει το τοπικό εύρος της τέλεσης του αγώνα και τον τρόπο διενέργειας. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, ο αθλητής αναζητά την αλήθεια παντού, πάντοτε με κάθε τρόπο.

Σε αυτό το σημείο παρουσιάζεται το εξής πολύ ενδιαφέρον στοιχείο προβληματισμού: υπάρχουν άραγε στίβοι, στάδια, αθλητικοί χώροι όπου οι συνθήκες για τους αγωνιζόμενους είναι άριστες και προάγουν τις συνθήκες του αγώνα με αποτέλεσμα τις καλύτερες επιδόσεις. Αυτό συζητούσα πρόσφατα με έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα άνθρωπο ο οποίος δήλωνε συνωμοσιολόγος και θιασώτης μιας ολιστικής θεώρησης όλων αυτών που συμβαίνουν ανά τον κόσμο και είναι αλληλένδετα. Η απορία μου ήταν μήπως τελικά η αναζήτηση της αλήθειας σε ένα λόφο του Θιβέτ κάτω από συνθήκες συναισθηματικής χαλάρωσης και ηρεμίας μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες επιδόσεις έναν αθλητή αναζήτησης της αλήθειας. Ο παραπάνω γνωστός, με μια ανατρεπτική διάθεση των ειωθότων, ήταν απόλυτος: "Αν κάτσει κάποιος στο Θιβέτ δυο χρόνια ακίνητος να παρατηρεί ένα ποταμάκι να κυλάει και να ξανακυλάει, κάτι θα πάθει, δε μπορεί!"

Μπορεί δηλαδή να θεωρηθεί από την αρμόδια επιτροπή ότι οι προσπάθειές του έγιναν με "ευνοϊκό άνεμο" και το ρεκόρ του να μην αναγνωριστεί επίσημα. Άσε δηλαδή τις επιπτώσεις που θα έχει στην υγεία του αθλητή αυτού του είδους η συναισθηματική υποβοήθηση, όταν τελειώσουν οι αγώνες...

<    >    ^