Αν-Εύρηκα!

Ανεύρισμα στον εγκέφαλο: `Όταν μίλησα με τον παλιό μου φίλο, τον Δημήτρη, η κατάσταση της υγείας του είχε ήδη βελτιωθεί, αφήνοντας πίσω της τις μαύρες μέρες της αγωνίας.

Όλον αυτόν το διάστημα του ενάμιση μηνός που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, ο Δημήτρης δεν είδε οπτασίες, ούτε το Φως, ούτε άκουσε φωνές από άλλους μακρινούς κόσμους. Μόνο σκοτάδι και απόλυτη ησυχία, κατανυκτική.

Και μετά, όταν γύρισε στους οικείους γήινους χώρους, άφησε πίσω του εμβολισμούς, σπασμούς, επιληπτικές κρίσεις και φόρεσε διάπλατα στο πρόσωπό του ένα αποστειρωμένο χαμόγελο, που κρύβει πίσω του την αμηχανία της συνειδητοποίησης ότι είμαστε ευάλωτοι, πολύ ευάλωτοι. Κι όλα αυτά που τον περιτριγυρίζουν έχουν πλέον διαφορετικές διαστάσεις στα μάτια του.

Κι εμείς οι απέξω, δε μπορούμε παρά να διακρίνουμε την αμηχανία, το δέος, το σεβασμό στην αξία της ζωής που βρίσκονται αποτυπωμένα στο πρόσωπο του Δημήτρη, του κάθε Δημήτρη που γυρίζει από ένα τέτοιο ταξίδι. Τυλίγουμε όλα αυτά που διακρίνουμε στο πρόσωπο του επιστρέφοντος σε μια συσκευασία που της δίνουμε τον τίτλο «σοφία». Σοφία που αποκτήθηκε κατά την διάρκεια αυτής της διακοπής της ζωής... μα, ναί! Σε διακοπές ήταν ο Δημήτρης και γύρισε.

Γυρίζοντας όμως, δε θα είναι ποτέ πια ο ίδιος.

Αναρωτιέμαι... είναι άραγε ανάγκη να συναντήσει κανείς ένα αν-εύρισμα σαν αυτό που βρέθηκε στο δρόμο του Δημήτρη πριν συνειδητοποιήσει την ματαιότητα κάποιων ασήμαντων γήινων μικροτήτων και αναφωνήσει:

(Αν)Εύρηκα!

<    >    ^