Απόδραση από το Αλκατράζ
Ένας εναλλακτικός τρόπος αξιολόγησης των στιγμών

- Δεν το πιστεύω, πήγες στο San Francisco και δεν επισκέφτηκες τις φυλακές του Αλκατράζ; Εσύ, που είχες δει δέκα φορές την ταινία «Απόδραση από το Αλκατράζ» κι όλο γι αυτήν μας έλεγες; Ντροπή σου! Και δεν μου λες, παρακαλώ... τί σου συνέβη και δεν πρόλαβες να πας;

- Μα δεν είπα ποτέ ότι δεν πρόλαβα... απλώς προτίμησα να κάνω κάτι άλλο.

- Και τι είναι αυτό το άλλο που σε απέτρεψε να πας;

- Κοιμήθηκα! Έμεινα στο ξενοδοχείο και κοιμήθηκα... ένας υπέροχος ύπνος, θα μου μείνει αξέχαστος.

Η παραπάνω -φανταστική- στιχομυθία μου θυμίζει αυτό που ονομάζαμε στο μάθημα της Μικροοικονομίας, «κόστος ευκαιρίας». Πόσο δηλαδή σου στοίχισε αυτός ο ύπνος, τί άλλο θα μπορούσες να είχες κάνει (κερδίσει;) στη ζωή σου αν δεν είχες κοιμηθεί σε εκείνη την περίπτωση.

Με αυτό το σκεπτικό, έχασα την επίσκεψη σε έναν χώρο που παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον για εμένα, αλλά συγχρόνως προσέφερα στον εαυτό μου έναν «πανάκριβο» ύπνο! Φανταστείτε έναν συλλέκτη εμπειριών που αποτιμά τις εμπειρίες του στη ζωή με αυτόν τον τρόπο: ύπνος στο ξενοδοχείο όπου έμεινε κλεισμένος αντί να επισκεφτεί τις Πυραμίδες του Χέοπος στην Αίγυπτο, το νησί της μαργαρίτας στη Βουδαπέστη, το 'Αγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη, τον Πύργο του 'Αιφελ στο Παρίσι... και αντί να βιώσει την πιο πολύτιμη εμπειρία κατά τη γνώμη μου, να ανηφορίσει στην Ακρόπολη!

Αν ζούσαμε ή αν ζούμε και δεν το ξέρουμε, σε έναν άλλο ή και σε έναν άλλο κόσμο, παράλληλο, παράπλευρο, παράνομο, παράλογο, αν... Σε έναν κόσμο που οι εμπειρίες της ζωής θα αξιολογούνταν με διαφορετικό τρόπο. Πόσο φτωχός σε εμπειρίες θα ήταν για τα δεδομένα αυτού του κόσμου, κάποιος φιλότιμος τουρίστας που επισκέπτεται όλους τους τουριστικούς προορισμούς (ακόμα και τους λιγότερο συμβατικούς και προφανείς);

Και πόσο πλούσιος κάποιος άλλος που θα θεωρούνταν στον δικό μας κόσμο τεμπέλης που χάνει μοναδικές ευκαιρίες να αξιοποιήσει τα ταξίδια που έκανε στη ζωή του!

Αν η πλέον πολύτιμη ανάμνηση από ένα μακρινό, εξωτικό ταξίδι, από αυτά που συνήθως κάνουμε μια φορά στη ζωή μας δεν ήταν η επίσκεψη στον συνήθη τουριστικό προορισμό του τόπου, όπου συρρέουν κατά ορδές όλοι οι επισκέπτες, αλλά η αδιευκρίνιστη ανάμνηση ενός ύπνου στο ξενοδοχείο, που έμοιαζε ίσως με όλους τους άλλους... αλλά ήταν τόσο μοναδικός όσο και το ταξίδι!

Καθίσταται απόλυτα σαφές ότι, σε περίπτωση υιοθέτησης αυτού του εναλλακτικού τρόπου αξιολόγησης των στιγμών, απαξιώνονται πλήρως τα παραδοσιακά πειστήρια και αποδείξεις των επισκέψεων... οι φωτογραφίες και τα videos! Αυτά τα -υπό άλλες συνθήκες εκ των ών ουκ άνευ- πειστήρια που καταχωρούνται στο book της ζωής μας και του δίνουν βαρύτητα... και βάρος!

Αλλά και όσοι εμμείνουν στον «ορθόδοξο» τρόπο καταγραφής των στιγμών για μελλοντική αποτίμησή τους, πρέπει να προσέξουν πολύ! Στο αποδεικτικό υλικό, πρέπει απαραιτήτως να συνυπάρχει και το υπό εξέταση υποκείμενο μαζί με το υπό επίσκεψη μνημείο γιατί αλλιώς, «ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχει τραβήξει αυτήν την φωτογραφία!» και άρα, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να αποδράσει από το Αλκατράζ...

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2002

<    >    ^