Ευτυχώς, οι μέρες που φοράω γραβάτες που
δεν ταιριάζουν με τον αληθινό μου εαυτό είναι λίγες...

Όλα ξεκινάνε με το πρωινό άνοιγμα των ματιών. Καταλαβαίνω αμέσως ότι, εκείνη τη μέρα, δε θέλω να είμαι εγώ.

Περιμένω λίγο για να βεβαιωθώ ότι είναι μια από «εκείνες τις μέρες». Κι όταν βεβαιώνομαι, στέλνω στην δουλειά κάποιον άλλο στη θέση μου, κάποιον που μου μοιάζει πολύ. Κανείς δε θα καταλάβει την διαφορά, ίσως απλά οι πιο κοντινοί μου να απορήσουν σε ορισμένα σημεία με τη συμπεριφορά μου, αλλά γρήγορα οι ανησυχίες τους θα κατευναστούν. Εξάλλου, στη σύγχρονη κοινωνία, κανείς δεν έχει χρόνο -και πιθανότατα ούτε λόγο- να ψάξει να βρει ποιοι από αυτούς που βρίσκονται γύρω του δεν είναι ο εαυτός τους.

Θα φορέσω στη δουλειά μια γραβάτα που θα ταιριάζει με το κουστούμι μου, αλλά στην πραγματικότητα, ενώ θα ταιριάζει με το έξω μου, με το μέσα θα είναι απόλυτα παράτερη. Αν παρατηρούσε κάποιος τις γραβάτες που φοράω με λίγη προσοχή, θα μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει «εκείνες τις μέρες».

Τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου τα βλέπω, δυστυχώς, για πολύ λίγο πριν φύγω, άρα ακόμα κι αυτοί, οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου και οι πρώτοι που αντικρίζω πριν φύγω από το σπίτι, μπορεί να αισθανθούν κάποιες δονήσεις αποξένωσης, αλλά πριν προλάβουν να το συνειδητοποιήσουν, εγώ θα βρίσκομαι μακριά από το σπίτι.

Ακόμα και ο τρόπος οδήγησής μου μέχρι το γραφείο θα διαφέρει αλλά, ούτως ή άλλως, ποιος θα συγκρίνει τον τρόπο που θα οδηγώ εκείνη τη μέρα με αυτό της προηγούμενης μέρας; Κανείς.

Κι έτσι, θα περάσει μια έντονη μέρα γεμάτη δουλειά, γεμάτη ένταση. Κι ο άλλος, αυτός που βρίσκεται εκείνη τη μέρα στη θέση μου, ίσως τα καταφέρει καλύτερα από εμένα. Μπορεί τα αποτελέσματά του στη δουλειά να είναι καλύτερα, μπορεί ακόμα οι άνθρωποι γύρω του να τον συμπαθήσουν πιο πολύ απ' ότι συμπαθούν συνήθως εμένα. Μπορεί ακόμα να κάνει σημαντικές συμφωνίες και να αναλάβει ευθύνες που θα κρατάνε κι εμένα την επόμενη μέρα δέσμιο.

Μπορεί ο άλλος να είναι καλύτερος ή χειρότερος, μικρή σημασία έχει, αλλά δε θα είμαι εγώ. Ο μεγάλος μου φόβος είναι, αυτός ο άλλος να πάρει τον έλεγχο των πραγμάτων και να κυκλοφορεί όλο και περισσότερο ανάμεσά σας. Κι εγώ, ο αληθινός εγώ, να μείνω σε μια γωνία και όταν θα φωνάζω στον κόσμο ότι αυτός που βλέπουν δεν είναι ο αληθινός εαυτός μου, όλοι να βλέπουν τον άλλο με συμπάθεια και να μονολογούν «είναι πολύ κουρασμένος, το έχει παρακάνει με τη δουλειά».

Ευτυχώς, οι μέρες που φοράω γραβάτες που δεν ταιριάζουν με τον αληθινό μου εαυτό, είναι λίγες...

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2001

<    >    ^