Τώρα ηρεμώ!

Πόσα έχουμε να μάθουμε από τα παιδιά, αν ανοίξουμε για λίγο τα αυτιά μας και τα ακούσουμε με προσοχή. Αν ακούσουμε αυτά που πραγματικά μας λένε και όχι τα λόγια που θα μας βοηθήσουν να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας σαν γονείς.

Προχθές ο Νίκος, ο μεγάλος(!) μου γιος -ηλικίας τριών ετών, παρακαλώ- γύρισε από το φροντιστήριο Αγγλικών. Ένα από αυτά τα φροντιστήρια που χρησιμοποιούν τις πλέον σύγχρονες μεθόδους παιδαγωγικής με τη συνεργασία ψυχολόγων, που βοηθάνε τα παιδιά να ενταχθούν στην κοινωνία, τα εξοικειώνουν με το περιβάλλον των ηλεκτρονικών υπολογιστών... και πόσα άλλα!

Μάλλον περίμενα με αγωνία την επιστροφή του, μόλις ο Νίκος μπήκε χαρούμενος στο σπίτι, τον ρώτησα (φαντάζομαι το παιδί θα διαισθάνθηκε κάποια λανθάνουσα αγωνία στη φωνή μου) πόσες αγγλικές λέξεις είχε μάθει εκείνη την ημέρα.

Καταγράφω την απάντησή του χωρίς σχόλια:

Μη φοβάσαι μπαμπά, θα μάθω σιγά-σιγά. Τώρα ηρεμώ.

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2001

<    >    ^