Το κουτί των παιδιών - 4

- Δε μπορώ να καταλάβω τι σε πιάνει και βάζεις τις φωτογραφίες των παιδιών σ΄ αυτήν την παλιατζούρα.

- Εμένα δε μου φαίνεται για παλιατζούρα. Ένα πολύ όμορφο μεταλλικό κουτί είναι, που κουβαλάει μεγάλη ιστορία.

- Ό,τι σου λένε, το πιστεύεις. Λοιπόν εσύ πρέπει να εκπέμπεις ένα σήμα που το λαμβάνουν όλοι οι αναξιοπαθούντες μικροπωλητές ανά τον κόσμο: «ελάτε σε μένα, θα αγοράσω ό,τι κι αν πουλάτε».

- Μια στιγμή! Αυτό το κουτί, δεν το αγόρασα... μου το χάρισε εκείνος ο γλυκός άνθρωπος στην υπόγεια αγορά Μπάλικα -κάπως έτσι δεν την έλεγαν;- στην Ινδία.

Η Βίκυ έφερε στο μυαλό της το ταξίδι στο Νέο Δελχί, και την βόλτα τους στην υπόγεια αγορά Μπάλικα την τελευταία μέρα. Ένα φεστιβάλ κιτς λάμβανε χώρα μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, μια παρέλαση από κακόγουστα αντικείμενα σε υπερβολικά χαμηλά τιμές που μπορούσαν να γίνουν ακόμη χαμηλότερες μετά από κάποιο παζάρι που αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της εμπορικής διαδικασίας σε αυτήν την αγορά. Σιγά-σιγά, το πολιτισμικό σοκ έδωσε τη θέση του σε ένα τρελό παιχνίδι αναζήτησης του πιο χοντροκομμένου και απόλυτα άχρηστου δώρου που θα αγόραζαν, για να θυμούνται αυτό το ταξίδι.

- Τώρα που το λες, θυμάμαι εκείνη τη μέρα. Σε πλησίασε εκείνος ο παράξενος άνθρωπος και έβγαλε από την τεράστια τσάντα που κουβαλούσε, αυτό το κουτί. Κάτι άρχισε να σου λέει, αλλά απομακρύνθηκα λίγο γιατί βρήκα κάτι που θα μπορούσε άνετα να κερδίσει στον διαγωνισμό αγοράς κακόγουστου δώρου που είχαμε κάνει -τον θυμάσαι αυτόν τον διαγωνισμό;- κι όταν γύρισα, σε βρήκα να το κρατάς. Μου είχες πει και τότε ότι στο έκανε δώρο, αλλά πίστεψα ότι το έλεγες αυτό επειδή ντρεπόσουν να παραδεχτείς ότι σε είχε τυλίξει να αγοράσεις το κουτί. Τί σου είπε αλήθεια ήσασταν μόνοι;

- Δεν καταλάβαινα ακριβώς τί μου έλεγε, αλλά μιλούσε για την ψυχή των παιδιών... όλων των παιδιών του κόσμου. Δεν είμαι σίγουρος τί εννοούσε, αλλά πάντως σίγουρα κάτι είπε για παιδιά, γι αυτό και σκέφτηκα να φυλάξω τις φωτογραφίες των εγγονιών μας σε αυτό.

Ο Νίνι και η Βίκυ ήταν Ιταλικής καταγωγής και είχαν γεννηθεί και ανατραφεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Τα πράγματα στην πατρίδα χειροτέρεψαν για τον Νίνι που είχε μπλεξίματα με την πολιτική κατάσταση του Φαρούκ στην πατρίδα, κι έτσι γύρω στο 1951 κάποιο πρωί έφυγε βιαστικά για την Ιταλία προσωρινά, «μέχρι να ησυχάσει η κατάσταση». Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού όμως...

<    >    ^