^...... 30/7 ^...... 31/7 ^...... 1/8 ^...... 2/8 ^...... 3/8 ^...... 4/8 ^......

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007

Βροντές, το υπόγειο βουητό της βροχής που βρίσκεται προ των πυλών: ο ιδανικός ηχητικός χρωματισμός της εικόνας που καθαρίζει τις συνειδήσεις και απελευθερώνει την εικονοπλασία:

Όχι, Πέτρο, ποτέ δε βρέχει λεμονάδα ...νομίζω... δηλαδή εμένα δεν μου έχει τύχει, αλλά, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί για κάτι τέτοιο! (ο Πέτρος έχει από καιρό ξεπεράσει την ηλικία των παραμυθιών, αλλά του αρέσει να ενθέτει μια μεταφυσική χροιά παραμυθιού στις απορίες του, για να ελέγχει τη δημιουργικότητα των απαντήσεών μου).

Δυστυχώς ο ήχος της βροχής που πλησιάζει δεν μπορεί να διαγράψει ολοσχερώς το βάρβαρο μουγκρητό του κομπρεσέρ. Μπορεί όμως να συνυπάρξει μαζί του και να αφήσει στον ακροατή του κόσμου την τελική επιλογή: εγώ θα πάρω τον ήχο της βροχής!

Κι αυτή η μυρωδιά που εκκρίνουν τα δέντρα, τα λουλούδια και τα φυτά, όταν ετοιμάζονται να υποδεχτούν την ζωοποιό βροχή από τον Ουρανό… σαν αβίαστο «ευχαριστώ» πριν από την προσφορά.

Και τελικά, δεν έβρεξε. Σήμανε λάθος συναγερμός και όλα τα πλάσματα της οικίας, φυτά και δέντρα, ζώα και άνθρωποι, απόλαυσαν μια ηλιόλουστη ημέρα.