Και τώρα, Σκότυ, μπορείς να με διακτινίσεις!

"Beam me up, Scotty!": αν ήξεραν τί χάνουν ο Κάπταιν Κιρκ και ο Σποκ όταν ζητούσαν από τον αρχιμηχανικό του διαστημοπλοίου «Εντερπράις» στην τηλεοπτική σειρά «Ταξίδι στ' Αστέρια» να τους διακτινίσει, ίσως να άλλαζαν τη γνώμη τους.

Δεν είναι μόνο η απώλεια του Καβαφικού ταξιδιού. Δεν είναι μόνο αυτό.

Αλλά, όταν οι δύσκολες στιγμές βρίσκονται προ των πυλών, όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος της φθοράς από την στασιμότητα, η δυνατότητα να ζητήσεις από κάποιον τρίτο «από μηχανής Θεό» να σε μεταφέρει αλλού, να δραπετεύσεις άμεσα και άκοπα, απομακρύνει οριστικά κάποιες μοναδικές στιγμές της ζωής.

Απεμπολώντας τις στιγμές της αμηχανίας, της αγωνίας, της ανασφάλειας, της φθοράς με επακόλουθες τις στιγμές της ενδοσκόπησης και της επανασυγκρότησης, απεκδυόμαστε κάθε ευεγερτικής επίδρασης της ψυχοφθόρου αλλά λυτρωτικής έντασης.

Δεν εισηγούμαι να μείνουμε ριζωμένοι στη φθορά της στασιμότητας, αλλά πριν από το μεγάλο άλμα, το «πιο γρήγορο από την φθορά» που περιγράφει ο Ελύτης, πρέπει να φλερτάρουμε με τον πόνο, να τον γνωρίσουμε βαθύτερα, να τον καλέσουμε σε έναν παθιασμένο χορό και μετά, μόνο τότε, να επικοινωνήσουμε με τους απανταχού και αλλαχού Σκότυ του κόσμου μας (που ίσως βρίσκονται μέσα μας) και να τους δώσουμε την εντολή:
Και τώρα, Σκότυ, μπορείς να με διακτινίσεις!

<    >    ^