Το κρυμμένο φεγγάρι
Δοκίμια-ωδές στη ζωή, καρποί της αέναης αναζήτησης του γλυκού μυστηρίου της μέσα από ένα επώδυνο, αλλά απολαυστικό ταξίδι.
 


Ο τέλειος ψεύτης - Συμμετοχές.

 
 
ΚΙ ΕΣΕΙΣ, ΠΟΙΟΝ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΩΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΟ ΨΕΥΤΗ;
ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΣΤΟ SITE.

 
18.35
Έτσι ακριβώς νιώθω. Ο Νίκος Δήμου τα είπε όλα. Εγώ, τι να πω; Τα ίδια με άλλα λόγια;
18.47
Το σκέφτομαι από δω, το σκέφτομαι από κει.
'Αντε Έφη, άρπαξε την ευκαιρία να ξεσπάσεις.
Έχεις πολύ θυμό, πολλή οργή μέσα σου.
'Αντε Έφη, πες τα, θα δημοσιευτούν κιόλας. Τρομάρα μου...
Δεν είναι μόνο τα ψέμματα, είναι η κοροϊδία, η αδικία, η ασχήμια, ο αχαλίνωτος εγωισμός, ο ωχαδερφισμός.
Με πνίγουν. Δεν ξέρω από πού να πάρω οξυγόνο.
Ξέρεις πώς νιώθω; Σαν εκείνα τα στραμπουληγμένα, συμπιεσμένα διαφημιστικά πετσετάκια. Όταν τα ελευθερώσεις και τα βουτήξεις στο νερό απλώνονται σαν τεράστια πλοκάμια. Διπλό κρεβάτι σκεπάζουν.
Όμως δεν έχω τη δύναμη να αντιδράσω, τουλάχιστον τώρα. Ανασαίνω ελπίζοντας ότι κάτι -ή κάποιος- θα ξεδιπλώσει το πετσετάκι μου.
19.09
Το σκέφτομαι από δω, το σκέφτομαι από κει. Έφη, απάντησε στον ΨΕΥΤΗ του Κωνσταντίνου.
Το λέω έτσι, το λέω αλλιώς. Α κ ο ύ ω τις λέξεις μία μία...
Ψέμμα, αλήθεια.
Το κοιτάζω από δω, το κοιτάζω από κει.
Μισοκλείνω τα μάτια και β λ έ π ω τις λέξεις.
Ο γρίφος λύνεται. Όπως όλα τα πράγματα είναι απλό. Συγκλονιστικά απλό.
Το ΨΕΜΜΑ είναι μια πολύ άσχημη λέξη. Και ηχεί εξίσου άσχημα.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι μια πολύ όμορφη λέξη. Κι ακούγεται σαν μελωδία.
Η κατάθεση από την Έφη Γανιάρη
στον λογαριασμό του Κωνσταντίνου Ιωαννίδη
έγινε τη Δευτέρα 9 Ιουνίου στις 20.00.
Ένα συμβολικό, ευτελές ποσό.
Θα ακολουθήσουν και άλλα.


 
Πολύ θα ήθελα να ξέρω με ποιόν τα πήρες στο κρανίο... Γιατί δεν μπορεί να σου ήρθαν έτσι στα καλά καθούμενα αυτές οι σκέψεις...
Κατά τα άλλα φίλε μου, μάλλον υπερεκτιμάς τις δυνατότητες των ανθρώπων να ψεύδονται... Εξ άλλου, το τέλειο ψέμα (αν πραγματικά είναι τέλειο- δηλαδή μη διαψεύσιμο) δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια.. Φοβάμαι πως ανοίγεις παράθυρο σε αιώνιες συζητήσεις σχετικά με τον αντικειμενικό ή υποκειμενικό χαρακτήρα της αλήθειας... Πώς το είπε ο Πιραντέλλο; "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε"...
Τώρα για τους άθλιους, λιγδερούς, σιχαμένους υποκριτές (γιατί για κάποιο λόγο νομίζω ότι κάτι τέτοιο έχεις κατά νου...) που μας περιστοιχίζουν, συμφωνώ απολύτως και επαυξάνω... Κανένα έλεος στα κοράκια!!!!!!
Με φιλιά και αγάπη!!!
Αρτέμης ο εκ Κυθήρων...


 
Αγαπητέ συμμαθητά,
Μην μας βάζεις ψευδοερωτήματα!
Ο τέλειος ψεύτης δεν ειναι ψεύτης.
Ο "τέλειος ψεύτης" είναι εννοία αδύνατος, κάτι σαν την αθιγγάνικη πολεοδομία ή τις παράλληλες που συναντώνται στο άπειρο, όπως μας έμαθαν και δεν το κατάλαβα πότε μου. Διότι για να είναι τέλειο το ψέμα πρέπει να το πιστέψει ο ίδιος ως αλήθεια. 'Αρα δεν ψεύδεται, απλά εκφράζει την (προαποφασισμένη) αλήθεια του.
Πετρος Νομικός


 
Στην ερώτηση ποιος είναι ο τέλειος ψεύτης η απάντηση είναι απλή. Είναι αυτός που όχι μόνο ξέρει τον τρόπο να λέει ψέμματα αλλά και αυτός που ξέρει τον τρόπο να κρύβει την αλήθεια.
Ποιος είναι αυτός; Κάθε φορά ο εαυτός μας.
Νίκος


 
Εγώ θα έλεγα - απλοϊκά - πως τέλειος ψεύτης δεν υπάρχει, καθώς τίποτα δεν είναι τέλειο.
Το θέμα είναι να προσπαθεί κανείς να πλησιάζει το τέλειο (ματαιοδοξία;). Ή μήπως τελικά δεν χρειάζεται προσπάθεια;
Στην πλειονότητα τους τα κομμάτια των Beatles είναι τέλεια.
Το Dark side of the moon είναι τέλειο.
Όπως και πολλές από τις ταινίες του Χίτσκοκ.
Μήπως η τελειότητα είναι ζήτημα πηγαίου ταλέντου , το οποίο αβίαστα φέρνει στο φως την ψυχική ανάταση προικισμένων ανθρώπων σε στιγμές μεγαλοσύνης;
Ή μήπως τέλεια είναι, για παράδειγμα η 9η συμφωνία ή οι 4 Εποχές, όπου οι άνθρωποι κάθισαν και το δούλεψαν και το ξεψάχνισαν μέχρι εκεί που δεν παει άλλο;
Αλέξανδρος Μολφέσης
Σχόλιο Κωνσταντίνου Ιωαννίδη: Με τον Αλέξανδρο μας συνδέουν μουσικές στιγμές (συμμετείχαμε προ 20+ ετών σε ένα ροκ συγκρότημα που πρόσφατα ξανασυγκροτήθηκε!!!, εξ ού και το σχόλιό του έχει έντονο το μουσικό άρωμα και τον ρομαντισμό της ροκ ... είδατε, δεν σχολιάζει τη λέξη "ψεύτης" αλλά τη λέξη "τέλειος"!


 
Ο τέλειος ψεύτης είναι σαν το τέλειο έγκλημα.
Ολοι νομίζουν οτι μπορούν να το πετύχουν, αλλά άν όντως γίνει κάτι τέτοιο, κανείς δεν το ξέρει και άρα κανείς δεν είναι εκεί για να σε θαυμάσει... Ετσι δεν απομένουν παρά αφορισμοί του τύπου "φαντάσου τι ανιαρή θα ήταν η ζωή χωρίς ψέματα" ή "όλα είναι ένα ψέμα" κλπ.
Μήπως όμως όλοι και όλα εμπεριέχουν το ψέμα εκ κατασκευής;
Μήπως όλοι μας -πάντα με καλό σκοπό- λέμε ψέματα στα παιδιά μας, στους συντρόφους, τους φίλους, τους πελάτες και τους συνεργάτες μας, στον εαυτό μας ή στους γονείς μας, μήπως όλες οι πράξεις μας μυρίζουν κάτι ψεύτικο;
Οσοι διαμαρτύρονται, αισθανόμενοι ότι κάποιοι άλλοι είναι προκλητικοί ή άρρωστοι, ας αναλογισθούν την οποιαδήποτε πράξη, σκέψη και ενέργειά τους και πως αυτή λειαίνεται απο το ψέμα, έτσι ώστε τελικά να προσφέρει αποτελεσματικά την αρχική μας πρόθεση ή διάθεση.
Η αλήθεια άλλωστε (στις περισσότερες έννοιες που έχουν πάνω από μία μεταβλητές ή χρησιμοποιούν τη μεταβατική ιδιότητα και έχουν να κάνουν ακόμα και με τις απλούστατες των ανθρώπινων σχέσεων) δεν έχει ακριβή και αντικειμενική τιμή και το ψέμα κοστίζει όλο και λιγoτερο στις αγορές της ψυχής και της ελπίδας.
Θα τα καταφέρουμε.
Διονύσης Μαλούχος


 
Ο ατελής ψεύτης
Για να είσαι ψεύτης πρέπει να γνωρίζεις την διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Όσο γερνάω, τόσο τα όρια γίνονται πιο δυσδιάκριτα. Εγώ λέω πάντα τη αλήθεια -αλλά δεν ξέρω πόσο αυτό που ονομάζω αλήθεια είναι πραγματικό και πόσο κατασκευή του νου και της επιθυμίας μου.
Νίκος Δήμου


 
Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει τέλειος ψεύτης: ότι, όπως λέει και ο ποιητής, "you can't fool all the people all the time". Μπορώ όμως να σου πω ποιον θεωρώ τον πιο ενοχλητικό και σιχαμένο ψεύτη: αυτόν που, όταν του εκθέτεις το πρόβλημά σου, σου λέει (δόλια ή επιπόλαια, δεν έχει σημασία) «Μην ανησυχείς, εγώ έχω τη λύση, μόνο που θα κοστίσει κάτι παραπάνω» και όταν, μετά από εμβάθυνση στο πρόβλημα, διαπιστώνει πως δεν υπάρχει λύση, ρίχνει το φταίξιμο σε κάποιον άλλο (συνήθως υφιστάμενο). Δυστυχώς γνωρίζω γνωρίζω αρκετούς συναδέλφους μου που πορεύονται έτσι, και μάλιστα πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία. Αλλά, αν δεν υπήρχαν και τα κορόιδα, τι θα έκαναν αυτοί οι έξυπνοι; Τώρα αν κάποιος απ' όλους αυτούς έχει την ικανότητα, κάθε φορά που οι υποσχέσεις του αποδεικνύονται κενές, είτε να το κρύβει επιμελώς είτε να χαρίζει νέες ελπίδες και μ' αυτό τον τρόπο πάντοτα να γλυτώνει το γιαούρτωμα, τότε ναι, αυτός είναι ο τέλειος ψεύτης.
Φιλικά,
Μανώλης Τερεζάκης


 
Ο τέλειος ψεύτης είναι ο καθρέφτης.
Μας δείχνει την αλήθεια, αλλά βλέπουμε ότι θέλουμε.
Θέμης Ντάλλας


 
Ο τελευτάιος ψεύτης
Τελικά ευτυχώς που υπάρχω και γω, για να βγάλω εσένα και τους άλλους τους παθιασμένους με τα κείμενά σου από την αμφιβολία: Δεν θα σου μιλήσω για τον "Τέλειο Ψεύτη". Θα σου μιλήσω για τον "Τελευταίο Ψεύτη".
Ο δικός σου λοιπόν ψεύτης ο τέλειος, είναι πράγματι αστέρι. Και πετά, και φωτοστέφανο φορά, και τον ουρανό μπορεί να γραπώσει με μιά χεριά, και υποκριτικά χομογελά, και τέλος πάντων, ναι, όλοι μας έχουμε κάποιον στο μυαλό μας που του πάει γάντι αυτή η περιγραφή, χωρίς να χρειάζεται να πας μακρύτερα από τον ίδιο μας τον εαυτό! Παρόλα αυτά, αγαπημένε μου Κωνσταντίνε, και χωρίς να θέλω να σε μπλέξω με ιατρικές ορολογίες, αυτό το πράγμα δεν μεταδίδεται, δεν κολλάει, δεν μεταφέρεται. Σε αυτή τη κατάσταση μας ώθησε η ζωή, το κλίμα που λες, άρα κατανοούμε και συγχωρούμε! Επιπλέον χαιρόμαστε, γιατί είναι αυστηρώς προσωπικό, και το παίρνουμε μαζί μας στο μεγάλο ταξίδι της αποχώρησής μας. Και μετά τέλος! Ματαιόδοξα θα γράφει η ούγια "Ο τελευταίος τέλειος ψεύτης".
Γιατί Κωνσταντίνε μου, το κλίμα, το φτιάχνουμε εμείς οι ψεύτες και οι μη-ψέύτες, τα παιδιά μας και τα μη-παιδιά μας, τα παιδια των παιδιών μας και τα μη-παιδιά των μη-παιδιών μας. Και το κλίμα αλλάζει, και ο τελευταίος τέλειος ψέυτης παρακαλώ να κλείσει τη πόρτα ...
Γρηγόρης Σιβολαπένκο
Υ/Γ Ας πιούμε όλοι στην υγεία του τελευταίου ψεύτη. Τι θα κάναμε χωρίς αυτόν...


 
Τα κατάφερες πάλι, με μπέρδεψες. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω σε ποιόν/ποιούς αναφέρεσαι. Στην αρχή μου έκανε λίγο σε ανθρώπους που συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Μετά σε πολιτικούς και μετά σε ανθρώπους του κλήρου (παπάδες, μητροπολίτες και αρχιεπισκόπους).
Σκέφτηκα επίσης μήπως αναφέρεσαι σε μένα, ή σε ανθρώπους σαν εμένα. Αλλά εγώ δεν λέω ψέμματα ποτέ, παρά μόνο στον εαυτό μου.
Τελικά, μήπως αναφέρεσαι σε σένα;
Ο τέλειος ψεύτης; Χμμμμ, η μαμά μου και οι πιο πολλές μαμάδες του κόσμου. Ποτέ δεν σε αφήνουν να καταλάβεις πόσα έχουν περάσει και πόσα περνάνε ακόμα, τουλάχιστον όσο είμαστε μικροί.
Με πολλή αγάπη (και δεν είναι ψέμα),
Γιώργος Παρτακίδης


 
     

Διαβάσατε τον τέλειο ψεύτη;