Μέχρι χθες...

Μέχρι χθες αισθανόμουν ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά χάνουν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι από την χαρά της ζωής και δεν καταλάβαινα καθόλου την συνειδητή στάση ορισμένων γνωστών που επέλεγαν μια ζωή χωρίς παιδιά (δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε αυτούς που εξωγενείς λόγοι τους απέτρεψαν από την τεκνοποίηση).

Μέχρι χθες απέδιδα αυτήν την επιλογή τους σε δειλία να αναλάβουν την υπέρτατη ευθύνη (αυτήν απέναντι στο παιδί τους) ή σε μη διάθεση να χαλάσουν την βολή τους.

Μέχρι χθες που είδα στην τηλεόραση τις εικόνες της αποκάλυψης. Σήμερα εκεί, αύριο ίσως εδώ. Και τότε, ήχησαν ξανά στα αυτιά μου τα λόγια ενός φίλου: «Σε τι κόσμο θα έρχονταν τα παιδιά μου, αν έκανα;»

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2001

>    ^