Ενδέκατο Σημάδι:
Μαρμάρινα Βήματα
Λίγες σκέψεις με αφορμή τα «Μαρμάρινα βήματα»

Ανέκαθεν πίστευα οτι πρέπει να αφήνεται ικανός χώρος για "πνευματικούς ελιγμούς" στον αναγνώστη. Δεν θα ήθελα όσοι διαβάζουν τα κείμενά μου να προδιατίθενται και να υποβάλλονται εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων (δεν έχει σημασία) σε μηνύματα που θα ήθελα να εκπέμψω. Ο καθένας μπορεί να ιχνηλατεί και να λαμβάνει αυτά και μόνον όσα έχει ανάγκη από ένα κείμενο.

Αλλά όπως βλέπετε, έρχομαι να κλυδωνίσω αυτή μου την δηλωμένη πεποίθηση με το σύντομο πόνημα που ακολουθεί, που ξεδιπλώνει κρυμμένες αλήθειες μου μέσα στις γραμμές του ενδέκατου σημαδιού. Και η περαιτέρω αυτή ανάλυση γίνεται γιατί, ίσως ο γράφων δεν παρουσίασε με την αναγκαία σαφήνεια τις αλήθειες αυτές στο κείμενο!

1. Τα παιδιά έχουν μια απαράμιλλη ποιότητα στην αντίληψη και δύναμη όρασης και μυρωδιάς της ζωής. Κι αν συλλαμβάνουν κάποιο μήνυμα από τον κόσμο που μας φαίνεται εξωπραγματικό ή παιδαριώδες, σε πολλές, πάρα πολλές περιπτώσεις, φταίμε εμείς που δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε. Δε θέλουμε ίσως τις ανατροπές και προτιμάμε τα προδιαγεγραμμένα -από εμάς!- όρια που μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς και ελεγκτές της κατάστασης.

2. Μια μεγάλη αντίφαση της ζωής: να μένει κανείς στην ιστορία, αλλά να τον τρώει η λησμονιά.

3. Πόσα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν, δεν είμαστε σε θέση να τα αξιολογήσουμε σωστά. Κάθε λογής πράγματα, έμψυχα και άψυχα. Γιατί πρέπει να χαθούν για να τα δούμε στις σωστές τους διαστάσεις;

4. Οι αληθινές ευκαιρίες για το άλμα, το πιο "γρήγορο από την φθορά" που λέει ο Ελύτης, το αβέβαιου αποτελέσματος, στο κενό μερικές φορές, είναι πολύ λίγες και αν χαθούν, μπορεί να είναι χαμένες για πάντα. Και μακάρι, μακάρι να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε αυτό το άλμα με σεβασμό στα όσα αφήνουμε πίσω μας αλλά με διάθεση θαρραλέα να κατεβούμε από τα κάθε λογής εκθετήρια που έχουμε τοποθετήσει (εμείς ή οι άλλοι για εμάς) και να περπατήσουμε σε άλλους δρόμους, που είχαμε μπροστά μας, αλλά δεν είδαμε ποτέ.

5. Η μεγαλύτερη έλλειψη επικοινωνίας υπάρχει στους χώρους όπου είναι συγκεντρωμένοι πολλοί. Γιατί εκεί μπορούμε να κρυφτούμε πιο εύκολα μέσα στο πλήθος και η βουή παρασύρει λέξεις και δάκρυα.

6. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στ' αλήθεια στο πέρασμα της ζωής. Αλλάζουν μόνο τα χρώματα κι οι ήχοι της, αλλά όλα τα άλλα μένουν ίδια.

7. Ο καθένας μας, μαρμάρινος ή μη, ζηλεύει αυτό που δεν έχει!

8. Θέ μου, πόσο επώδυνο είναι να μεταλαμπαδεύσεις σ' αυτούς που μας ακολουθούν το νόημα της ζωής...

9. ...και πόσο καθόλου, μα καθόλου σίγουρος δεν μπορείς να είσαι οτι αυτό που εσύ θεωρείς την "υπέρτατη αλήθεια του κόσμου" που κέρδισες με αίμα και πόνο, είναι αληθινή.

10. Μη διστάσετε να αφουγκραστείτε τα κάθε είδους αγάλματα που έχουν τόσα να μας πουν, ακόμα κι αν η φωνή τους δεν ακούγεται καθαρά. Και, σε κάθε περίπτωση, αν δεν θελήσετε να το κάνετε, ας μην είναι ο λόγος το "τί θα πει ο κόσμος αν σας δει να μιλάτε σ' ένα άγαλμα".

<<