^...... Εισαγωγή ^...... 26/7 ^...... 27/7 ^...... 28/7 ^...... 29/7 ^...... 30/7 ^...... 31/7 ^......

5ο Βράδυ: Τετάρτη 30 Ιουλίου

Η ελπίδα σε κάνει ευάλωτο.

Οι όμορφες εικόνες ζωής που ντύνουν τα βράδια μου στη βεράντα του Πηλίου μου δίνουν ελπίδα. Πρόσκαιρη, με (άγνωστη κάθε φορά) ημερομηνία λήξης που τοποθετούν μια επικάλυψη ευτυχίας και σβήνουν τις φωνές αγωνίας.

Και μετά, μακριά από τη βεράντα του Πηλίου και τις κάθε είδους βεράντες, η ελπίδα έχει κρυφτεί και μένει το χαμόγελο αμηχανίας στο πρόσωπο. Ανασφαλείς, ευάλωτοι στην καθημερινή φθορά, αναπολούμε τις συνθήκες-σκηνικά που έντυσαν αυτές τις ελπίδες, αντί να αναζητάμε τους ουσιαστικούς λόγους στους οποίους βασίστηκαν.

Ένας αδιόρατος άνεμος φυσάει και παρασύρει στο πέρασμά του την ελπίδα. Οι δυσκολίες της ζωής που είχαν μπει σε ύπνωση, εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας, σαν οικονομικά στοιχεία που κατεβαίνουν κατά κύματα στην οθόνη του υπολογιστή. Κι όταν η ελπίδα έχει αποδειχτεί φρούδα κι έχει αποσυναρμολογηθεί το σκηνικό ομορφιάς, τότε τί μένει; Ο πόνος; Η αγωνία; Το σκοτάδι; … Τότε είναι που παίρνει τον έλεγχο η Πίστη, η κινητήριος δύναμη της ζωής που όση ώρα βρισκόμουν στον επιφανειακό ροζ κόσμο της ελπίδας, περίμενε με αξιοπρέπεια, χωρίς φωνασκίες.

Η ελπίδα σε κάνει ευάλωτο, η πίστη όχι. Αλλά τις στιγμές της ευδαιμονίας, είναι δύσκολο να βάλεις τη γοητευτική ελπίδα στην άκρη επιλέγοντας την -σοβαρή- πίστη.