|
|
- Το χαμόγελο ενός παιδιού που η ψυχή του δεν έχει ισοπεδωθεί -ακόμα- και η αυτοπεποίθηση με την οποία αναφέρεται σε κάτι τι, βασισμένο στο καθαρό βλέμμα του απέναντι στη ζωή, χωρίς να προσθαφαιρεί με βάση τις μιζέριες και τις συμβατικότητές της.
- Όταν στη μέση του πουθενά, στην άλλη άκρη της γης ή λίγα μέτρα μακριά μου (το πουθενά εξάλλου μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε), βρίσκω έναν «μηλαδελφό» όπως λέει ο Σαραμάγκο και νιώθω ότι αν και έχει μεγαλώσει σε έναν διαφορετικό, παράλληλο κόσμο, μιλάμε την ίδια γλώσσα.
- Οι «σταθερές αξίες» που μένουν σταθερές μέχρι που ένα πρωί έχουν πάψει πια να υπάρχουν...αλλά έχουν αφήσει πίσω τους άλλες παρελκόμενες αξίες που συνεχίζουν πάνω στον ίδιο δρόμο και μπορούμε άφοβα να τις ακολουθήσουμε, σίγουροι ότι καθόλου δεν απεμπολούμε τις αρχές που μας ακολουθούν από τα παιδικά μας χρόνια. Ίσως κάτι τέτοιο φαίνεται επίπλαστο, αλλά το μυαλό μας έχει ανεξάντλητες ικανότητες να μας το παρουσιάζει με δημιουργικό τρόπο, ώστε να απομακρύνεται η αίσθηση του «προ-καθορισμένου».
- Οι μικρές εκπλήξεις που μας επιφυλάσσουν άνθρωποι, μέρη ακόμα και πράγματα. Δεν αναφέρομαι στις εκπλήξεις που τις... περιμένουμε, μάλλον επειδή τις έχουμε ανάγκη. Αναφέρομαι σε όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε τη στιγμή που τα έχουμε μπροστά μας με ένα χαμόγελο αμηχανίας, μη μπορώντας ενδεχομένως να τα αξιολογήσουμε σαν ευχάριστες εκπλήξεις.
- Που μετά από περίπου ένα χρόνο από τη μέρα που εμφανίστηκε στις ιστοσελίδες μου η ενότητα «Αυτά που με μελαγχολούν», κάτι με ώθησε -τι, δεν έχω ιδέα!- να παρουσιάσω και την ενότητα «Αυτά που μου δίνουν ελπίδα».
- Τα μηνύματα από επισκέπτες των ιστοσελίδων μου σε ανύποπτες στιγμές, που με κάνουν να αισθάνομαι ότι κάποιος βρίσκεται στην άλλη μεριά του καλωδίου... όχι μόνο να αισθάνομαι την ύπαρξή σας, αλλά να έχω και τεκμήρια γι αυτήν!
Αυτά που μου δίνουν ελπίδες ΙΙ
- Που βλέπω το πέρασμα του χρόνου στα πρόσωπα των άλλων και οι δικές μου ρυτίδες δεν είναι σημάδια γήρανσης αλλά «παράσημα από εμπειρίες της ζωής».
- Που άνθρωποι σαν εμένα κάθονται και ξοδεύουν τον χρόνο τους κάνοντας αυτού του είδους την καταγραφή, ενώ κατά βάθος ξέρουν ότι πρόκειται για βότσαλα που πετάγονται στο γυαλό.
- Που όσο περνάει ο καιρός, αναζητάω όλο και πιο απλά πράγματα που ίσως μου φαίνονταν ασήμαντα μέχρι χθες, για να αντλήσω ελπίδες.
- Που όλα αυτά που καταγράφω σαν στοιχεία που μου δίνουν ελπίδες, βρίσκονται συγχρόνως και από την «άλλη μεριά», στην ενότητα «Αυτά που με μελαγχολούν». Σε μεγάλο βαθμό λοιπόν, είμαι κύριος (ή μπορώ να γίνω!) της ζωής μου, όσον αφορά στη συναισθηματική μου διάθεση.
Εσάς, τι είναι αυτό που σας δίνει ελπίδες;
Με την άδειά σας, οι απαντήσεις θα δημοσιευτούν.
<<
|
|
|
