Έτσι ξαφνικά, το γαλάζιο έγινε ένα αμετάκλητο γεγονός!

Το είχε ξαναδεί αυτό το γαλάζιο χρώμα, συνέχεια το έβλεπε. Αλλά το αντιμετώπιζε σαν παρατηρητής μιας όμορφης εικόνας του κόσμου που χανόταν ανάμεσα σε άλλες όμορφες και πολλές, πάρα πολλές άσχημες. Σαν ένα επισκέπτης ενός θεάματος για το οποίο είχε πληρώσει εισιτήριο, κάπως έτσι.

Μέχρι που, τυχαία (;) μια μέρα βρέθηκε πάνω σε μια μικρή βάρκα με μια ψηφιακή μηχανή και φωτογράφισε αφηρημένος το γαλάζιο της θάλασσας. Όχι σε κάποιο εξωτικό μέρος, σε μια κοντινή παραλία με εύκολη πρόσβαση. Και μετά, εξίσου τυχαία (;;) κοιτάζοντας τις φωτογραφίες με το γαλάζιο των νερών, κατάλαβε τί εννοούσε ο Ίταλο Καλβίνο: «και μόνο όταν πάρουν τις φωτογραφίες στα χέρια τους φαίνεται να κάνουν δική τους τη μέρα που είχαν ζήσει... αποκτούν την αίσθηση του αμετάκλητου γεγονότος που υπήρξε πραγματικά και δε μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα». Πράγματι, αυτό το γαλάζιο ήταν ένα αμετάκλητο γεγονός και κανείς δε θα μπορούσε να το αμφισβητήσει, ούτε να το αποδώσει σε τεχνάσματα του φακού... μπορούσε εξάλλου ο οποισδήποτε είχε αμφιβολία να πάει μόνος του και να ζήσει την ίδια εμπειρία.

Από τότε η σχέση του με το γαλάζιο της θάλασσας (ίσως δεν είχε φθάσει ακόμα η ώρα για το γαλάζιο του ουρανού!) άρχισε να τον αφορά...

Σημ. γαλάζιος <μτχ. γαλαΐζον του γαλαΐζω < μτγν. ουσ. κάλαϊς (= είδος πολύτιμου λίθου)
Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης