Απώλειες
Ανυπολόγιστες οι απώλειες των εγκεφαλικών κυττάρων... στα όπλα! Οργανωθείτε γιατί χανόμαστε. Δεν είναι τώρα εποχή για συμβιβασμούς, δεν έχουμε την πολυτέλεια για απώλειες μη αντιστρέψιμες. Αντί για τον οδυρμό της μοιραίας συνειδητοποίησης ότι είμαστε φθαρτοί και με προδιαγεγραμμένη ημερομηνία λήξης, προτιμώ την ελαφροΐσκιωτη (αλλά καθόλου ελαφρά!) θεώρηση οτι ο αγώνας συνεχίζεται μέχρις εσχάτων ή ακόμη και την βαθειά φιλοσοφική στάση ζωής του Κωνσταντίνου Τσάτσου ότι «η πίστη δεν είναι ακινησία, είναι αγώνας ατελεύτητος».
Κι αυτός ο αγώνας συχνά δεν οδηγεί σε νίκη, οδηγεί όμως σε κάθε περίπτωση στην ελευθερία. Θέλω όμως αυτή η ελευθερία της ψυχής μου να είναι απόρροια μιας συνεπούς στάσης ζωής σε κάθε ανύποπτη λεπτομέρεια και όχι πομπώδες σλόγκαν που στριφογυρίζει ματαιόδοξα στην οθόνη του υπολογιστή μου σαν screen saver.
Οι μεταφυσικές αγωνίες μου περιφέρονται άθικτες και αναπάντητες κατά έναν περίεργο όμως τρόπο, άδηλα τακτοποιημένες στη συνείδησή μου.
Θρηνώ την απώλεια κάθε ενός από τα εκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα με τα οποία τίθεται σε κυκλοφορία στην ζωή το ανθρώπινο είδος, αλλά βγάζω το καπέλλο μου με σεβασμό στο σύστημα που, ενώ μου τα έδωσε, μου τα παίρνει πίσω χωρίς να ξέρω το λόγο... ούτε γιατί μου τα έδωσε γνωρίζω, ούτε γιατί μου τα παίρνει πίσω!
Μελαγχολικό, αλλά... τίμιο!
Και μαζί με κάθε κύτταρο που χάνεται ακούω καμπανάκια που με (προ)ειδοποιούν να έχω τα μάτια μου ανοιχτά και να ρουφάω άπληστα την κάθε στιγμή, να αναζητώ τα κρυμμένα σημάδια που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μου.
Δεν αφήνω αυτές τις απώλειες να πάνε χαμένες... όχι πλέον.
<<
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα
© 1998-2010: Κωνσταντίνος Ν. Ιωαννίδης