Καταγραφή των ανείπωτων σε data bank
Μια ρηξικέλευθη πρόταση για την διαχείριση της ανθρώπινης ψυχής
Το κουβάρι με τις εικόνες ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Το πραγματικό με το φανταστικό χορεύουν ένα παθιασμένο τανγκό, αυτά που έζησα δεν μπορώ πλέον να τα ξεχωρίσω από αυτά που θα ήθελα να έχω ζήσει αλλά δεν πρόλαβα ή δεν τόλμησα. Όλα όμως φαίνονται τόσο αληθινά, ακόμα κι αυτά που ξέρω κατά βάθος ότι είναι ψευδαισθησίες. Πόσο βαθειά μπορείς όμως να προχωρήσεις στην ανθρώπινη ψυχή; Πόση διάθεση έχεις να αναλύσεις αυτά που βρίσκονται μπροστά σου, διακινδυνεύοντας να χάσεις ζωντανές εικόνες όση ώρα κάνεις φιλόδοξες αναλύσεις για νεκρά πράγματα;
Ο καλύτερος τρόπος να περιγράψεις τα ανείπωτα, είναι τα γράψεις.
Είναι αληθινά αυτά για εμένα, τώρα, εδώ. Το πού είναι το «τώρα» και το «εδώ» έχει μικρή σημασία. Προσπαθώ να ουρλιάξω για να υποψιάσω τους διπλανούς μου που στέκονται με απλανή βλέμματα: καλά, αυτοί τίποτα δεν βλέπουν και μένουν έτσι απαθείς; Μήπως όμως οι αγριοφωνάρες μου τρομάζουν τις εικόνες που προσπαθώ να τους μεταφέρω και τις αποδιώχνουν;
Και στο κάτω-κάτω, ποιός μου λέει οτι αυτές οι εικόνες που προσπαθώ με το τόσο ζήλο να διαχειριστώ και να μοιραστώ με άλλους αποτελούν αποκλειστικό μου περιουσιακό στοιχείο; Μπορεί να τις αισθάνομαι σαν κατάδικές μου αλλά ίσως συγχρόνως να ανήκουν και σε πολλούς (...σε όλους μήπως;), πριν και μετά από αυτό που στενάχωρα ορίζουμε σαν «τώρα, εδώ».
Επιθυμώ διακαώς να μοιραστώ και με άλλους αυτά που βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου αλλά δεν βρίσκω λόγια να τα περιγράψω. Ούτε μπορώ να προσδιορίσω τις αιτίες που κάνουν αυτές τις εικόνες να αναφύονται μπροστά στα μάτια μου, σίγουρα πάντως δεν οφείλονται σε πονηρές ουσίες που να μπορώ να συστήσω. Το σίγουρο είναι οτι δεν μπορώ να περιγράψω τις εικόνες επακριβώς. Είναι σαν ένα τεράστιο κύμα που πλημμυρίζει την ψυχή μου και ανυψώνει στη στιγμή την ευεξία και τις ελπίδες μου. Ανύποπτα, αδιευκρίνιστα, καταλυτικά.
Δεν μπορώ να εκφράσω ικανοποιητικά αυτά που νοιώθω, τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν εικόνες του νου και της ψυχής. Και κάποιες φορές που κάποια όμορφα λόγια τα καταφέρνουν να περιγράψουν γλαφυρά τις εικόνες, περιγράφουν άλλες εικόνες κι όχι αυτές που βρίσκονταν πριν από λίγο μπροστά στα μάτια μου. Κάποιες άλλες είναι, πολύ όμορφες ίσως, αλλά όχι οι δικές μου.
Μήπως η σιωπή να είναι η καλύτερη λύση; Να εναποθέσω σιωπηλά στον Ουρανό μαζί με τις ελπίδες και τις μύχιες σκέψεις μου, το «πόνο και τον πόθο» μου που λέει αυτός ο άγιος άνθρωπος, ο Πατέρας Βαρνάβας από το Άγιον Όρος; Χωρίς φωνασκίες, χωρίς πομπώδη λεκτικά σχήματα να καταθέσω σιωπηλά τις εικόνες που περνούν τρυφερά μπροστά από τα μάτια μου με την ελπίδα να συμπεριληφθούν σε ένα αρχείο εικόνων ψυχής τύπου «data bank» που να είναι στην διάθεση των συμπολιτών μου σ’ αυτόν τον οικείο αλλά τόσο άγνωστο τόπο. Δε θέλω copy-rights και πνευματικά δικαιώματα για τις εικόνες μου, σίγουρα κι εγώ τις άντλησα με κάποιον αόρατο τρόπο από το αρχείο κάποιων άλλων πολιτών αυτού του κόσμου, εκτός τωρινού τόπου και χρόνου ίσως.
Ωραία, τα πράγματα μπαίνουν σε μια τάξη: η λύση είναι η δημιουργία ενός μεταφυσικού αρχείου εικόνων που θα είναι στη διάθεση όλων αυτών που το έχουν ανάγκη. Θα μπορούν να ανατρέχουν σε αυτό χωρίς γραφειοκρατίες και πρωτόκολλα, να αντλούν όλα τα δεδομένα, να τα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και αν κάτι δεν τους είναι χρήσιμο να το επιστρέφουν χωρίς κανείς να τους κρατάει κακία.
Συμφωνήσαμε στην ιδέα της δημιουργίας του αρχείου... δε συμφωνήσαμε;
Τώρα θα μου πείτε... πώς ακριβώς θα διεκπεραιωθούν οι διαδικασίες της οργάνωσης, της διαχείρισης, της επικοινωνίας (τα «logistics» του προγράμματος όπως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν);
Α, αυτό βρείτε το μόνοι σας. Κάντε κι εσείς κάτι. Όλα εγώ θα τα κάνω;
<<
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα
© 1998-2010: Κωνσταντίνος Ν. Ιωαννίδης