Το κρυμμένο φεγγάρι
Δοκίμια-ωδές στη ζωή, καρποί της αέναης αναζήτησης του γλυκού μυστηρίου της μέσα από ένα επώδυνο, αλλά απολαυστικό ταξίδι.
 


Η αιώνια σιωπή

 
 

Επιβλητικός και ογκώδης, ή απλά στατικός και δυσκίνητος; Σίγουρα κρύβεις πολλά μυστικά, για να μη μιλήσουμε για τα τραύματα. Έχω γνωρίσει αρκετούς σαν εσένα στη ζωή μου και τώρα που μεγαλώνω κι έχω οπωσδήποτε μεσιάσει τη ζωή μου, σου δηλώνω χωρίς αναστολές ότι δεν με εντυπωσιάζεις καθόλου. Ποτέ δε θα μάθουμε για ποιό λόγο συγκεντρώνονται οι άνθρωποι εδώ και τόσους αιώνες για να σε καμαρώσουν... ή μήπως απλώς να σε χαζέψουν; Και μετά, αυτοί θα πάνε να φάνε και να χαζογελάσουν αφήνοντας κάτω τα βιβλία με τις φωτογραφίες σου, ενώ εσύ θα μείνεις εδώ ακίνητος χωρίς να έχεις κάτι να περιμένεις εκτός από το επόμενο καραβάνι ξενέρωτων επισκεπτών. Περασμένα μεγαλεία που τα παρασύρει ο αέρας. Αγοράζουμε καρύδια, πουλάμε καρύδια, μένει ο θόρυβος λέει η παροιμία. Ούτε καν αυτό σου έχει μείνει δυστυχισμένε, που έχεις καταδικαστεί μετά πολλών επαίνων και θαυμασμών σε αιώνια σιωπή.

ΥΓ. Το παρόν δεν αφορά μόνο σε μνημεία...

 
     

^