Ή μήπως;

Ακίνητοι αναχωρητές και ομολογητές με ανομολόγητα πάθη: η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, ακόμη και στις πιο ιερές εκφάνσεις της. Δυσάρεστες φωνές μας παίρνουν τ' αυτιά φωνάζοντας ότι “οι αγώνες κερδίζονται με αίμα”... ποτέ όμως όμως δε μας αποκαλύπτουν ότι το αίμα αυτό είναι το δικό μας, όχι το δικό τους!

Κατά δήλωσιν (των ιδίων!) “φωτισμένοι” ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνία της γης και προσφέρουν στον κόσμο άχρηστες μεγαλοστομίες σε υπερβολικές ποσότητες. Κι όμως, εγώ τις πιο μεγάλες κουβέντες στη ζωή μου τις “άκουσα” από σφραγισμένα χείλη και φλογισμένα μάτια. Από ταπεινούς ανθρώπους που εμφορούνται από συναισθήματα εξουθενωτικής κατάνυξης και αγγίζουν όρια που στα μάτια μας υπερβαίνουν την ανθρώπινη φύση. Αυτοί οι άνθρωποι όμως σιγά-σιγά εξαφανίζονται. Απελπίστηκαν και διέκοψαν την οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας μαζί μας;

Ή μήπως...

Ή μήπως αυτοί βρίσκονται πάντα εκεί που τους συναντήσαμε, αλλά μέσα στη βουή του σύγχρονου κόσμου τα δικά μας αυτιά έχουν βουλώσει και τα δικά μας μάτια έχει κλείσει και μαζί μ’ αυτά έκλεισαν και τα παράθυρα επικοινωνίας μαζί τους;

^