Το κρυμμένο φεγγάρι
Δοκίμια-ωδές στη ζωή, καρποί της αέναης αναζήτησης του γλυκού μυστηρίου της μέσα από ένα επώδυνο, αλλά απολαυστικό ταξίδι.
 


Ο στόχος

 
 

Ο στόχος που είχα βάλει στη ζωή μου στεκόταν ακίνητος εκεί, απέναντί μου και με κοιτούσε.

Άνοιξα το βήμα μου και μετά άρχισα να τρέχω. Χωρίς να το καταλάβω κόπηκε η αναπνοή μου. Μάζεψα όλες μου τις δυνάμεις και αύξησα το ρυθμό μου. Ο στόχος που είχα βάλει στη ζωή μου στεκόταν ακίνητος εκεί, απέναντί μου και με κοιτούσε.

Τα μάτια μου είχαν δακρύσει, το μυαλό μου είχε θολώσει, αλλά εγώ έτρεχα, έτρεχα. Ο στόχος που είχα βάλει στη ζωή μου στεκόταν ακίνητος εκεί, απέναντί μου και με κοιτούσε.

Δεν έβλεπα τί συνέβαινε γύρω μου, δεν προλάβαινα. Αλλά ήμουν αποφασισμένος να μη σταματήσω να τρέχω πριν φτάσω. Ο στόχος που είχα βάλει στη ζωή μου στεκόταν ακίνητος εκεί, απέναντί μου και με κοιτούσε.

Κάπου παραπάτησα κι έπεσα. Έσκισα το παντελόνι μου και με πήρανε τα αίματα. Το χειρότερο όμως ήταν ότι αναγκάστηκα να σταματήσω να τρέχω, χωρίς να έχω φτάσει στο στόχο μου.

Έτσι πεσμένος όπως ήμουν ανασηκώθηκα και τον κοίταξα. Πιο μακριά μου φαινόταν.

Και δεν ήταν και δικός μου στόχος.

 
     

^