Δεν είμαι ελεύθερος, αγέρωχος είμαι

Νωχελικά, χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς υστερίες. Τη γη χάνω, εξάλλου, όχι την πίστη μου στη ζωή.

Είμαι μεγάλος για κρίσιμες στροφές που θα φέρουν τα πάνω-κάτω: δεν μου προσφέρει πλέον καμία απόλαυση η υπερπήδηση εμποδίων που φαντάζουν θεόρατα στη πρώτη ματιά. Αλλά βαριέμαι και την ασφάλεια που μου κλέβει ρουφηξιά-ρουφηξιά το ενδιαφέρον της ζωής.

Μεγαλώνοντας γίνομαι προσεχτικός κι αυτό απαιτεί μεγάλη προσοχή! Πίσω μου κρύβεται ο κίνδυνος χωρίς να το σκεφτώ, να κάνω επιδέξια στροφή στην καταστροφή. Τί τη θέλω τέτοιαν επιδεξιότητα; Ίσως είναι καλύτερο να μείνω αδέξια στη θέση μου για να σωθώ.

Ανάμεσα σε πεθαμένο φύλλο λεμονιάς και ολοζώντανη άνθος τσουκνίδας, προτιμώ να είμαι το πρώτο.

Ασυζητητί.

^