 |
|
|
|
|
||
|
Το κρυμμένο φεγγάρι Δοκίμια-ωδές στη ζωή, καρποί της αέναης αναζήτησης του γλυκού μυστηρίου της μέσα από ένα επώδυνο, αλλά απολαυστικό ταξίδι. |
|
|||||
|
Μέσα στην ανθρώπινη χυδαιότητα που συναντώ απλόχερα στην κοινωνία, αναζητώ την Ιερή Γεωμετρία της ψυχής μου. Καταδύομαι σε μια σκοτεινή και επικίνδυνη περιοχή του εσωτερικού μου, έναν τόπο άγριο, ανεξερεύνητο που κρύβει πολλές εκπλήξεις. Ψάχνω επίμονα για ιαματικές εικόνες της ψυχής που να αποτελούν δημιουργήματα όχι της δικής μου φαντασίας, αλλά μιας άλλης, υπέρτερης, χαρισματικής, αδιαφιλονίκητης που με υπερβαίνει. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος: πρέπει να υπάρχει συναισθηματικός ρεφενές, δεν είναι δυνατόν μόνο ένας από όλους να αδειάζει την ψυχή του στο τραπέζι της παρέας. Απελευθερώνομαι εκεί που η ανθρώπινη αλαζονεία περπατά σφιχταγκαλιασμένη με τη γήινη ανασφάλεια. Πάνω στην ανθρώπινη παλέτα μου, ανακατεύονται οι πόνοι με τις ελπίδες και ξεπερνάω την ατέλειωτη συναισθηματική απραξία που με έπνιγε τόσον καιρό. Πετάω μακριά το ένδυμα της άρνησης και της απαξίωσης των πάντων... αλλά δεν αισθάνομαι γυμνός! |
||||||
|
||||||
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα
© 1998-2016: Κωνσταντίνος Ν. Ιωαννίδης