Το κρυμμένο φεγγάρι
Δοκίμια-ωδές στη ζωή, καρποί της αέναης αναζήτησης του γλυκού μυστηρίου της μέσα από ένα επώδυνο, αλλά απολαυστικό ταξίδι.
 


Λυπάμαι... δε λυπάμαι

 
 

Δε λυπάμαι γι αυτά που ονειρεύτηκα αλλά δεν κατάφερα να αποκτήσω. Λυπάμαι γι αυτά που δεν έφτασε το μυαλό μου να τα ονειρευτώ επειδή είχαν ξεθωριάσει τα οράματά μου. Έκανα βέβαια απεγνωσμένες επικλήσεις σε όλες τις αόρατες δυνάμεις που δημιουργούν όνειρα, αλλά καμιά τους δεν εδέησε να με συνδράμει.

Κι έμεινα με ορθάνοιχτους ορίζοντες και ατέλειωτες δυνατότητες που έσβηναν μπροστά στα μάτια μου, πριν προλάβω να τις μεταμορφώσω σε όνειρα.

 
     

^