Η νέα μάχη

Μεγάλης έκτασης μάχες λαμβάνουν χώρα στην ίδια τοποθεσία όπου μέχρι χθες ακούγονταν παιδικά γέλια. Κοιτάζω γύρω μου (μήπως και μέσα μου;) τους συμπολεμιστές και βλέπω αγέλαστα, συνοφρυωμένα πρόσωπα να με κοιτούν με επιφύλαξη. Σκέφτομαι ότι ανάμεσα σε όλους αυτούς τους σκυθρωπούς ανθρώπους θα πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι που έχουν γενετική προδιάθεση στη δυστυχία... οι υπόλοιποι όμως; Γιατί φέρονται σα να υποφέρουν από κλειστοφοβία σε ανοιχτή πεδιάδα; Γιατί δεν έχουν ανεβάσει τους αναστολείς απελπισίας και περιφέρονται αβοήθητοι με αυτό το χαμένο ύφος;

Οι δύσκολοι καιροί είναι για τις δυνατές ψυχές που μπορούν να σηκώσουν το βαρύ φορτίο τους χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μπορεί το πεδίο μάχης να είναι μια παγκόσμια αγορά σε κρίση που αγγίζει τα όρια της καμένης γης στη γειτονιά μας, όμως οι επικείμενες μάχες είναι εσωτερικές και θα δοθούν με όπλα άγνωστα ή άλλα που τα είχαμε ακούσει από τις προηγούμενες γενιές, αλλά δεν τα είχαμε ποτέ χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα, όπως η καρτερία, η υπομονή και η ταπεινοφροσύνη.

^